Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

ευτυχώς που υπάρχουν και οι παρασκευές..*

( Κάποια Παρασκευή,λίγο πριν τα μεσάνυχτα..*)

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σήμερα θα αφήσω τα δάχτυλα μου,να με βγάλουν απο τη δύσκολη θέση να σου γράψω.Σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι για εμένα πια,να βάλω όλες τις σκέψεις στη σειρά.Οι μέρες κυλάνε και φεύγουν πριν προλάβω να απολαύσω την αύρα τους.Πριν προλάβω να γευτώ τα δώρα τους.Λες και ενα μαγικό ραβδάκι,μετέτρεψε την καθημερινότητα μου σε εναν άνισο αγώνα δρόμου με τον χρόνο.Ευτυχώς που έρχονται και οι Παρασκευές και μπορώ λίγο να θέτω σε λειτουργία το pause*...
..Αν ήξερες μόνο πόσο μου είναι απαραίτητες αυτές οι παύσεις.Να πάρω μια βαθιά ανάσα.Να μαζέψω τα κομμάτια των επιλογών μου και να αφουγκραστώ το χειροκρότημα.
Δυο γουλιές απο το δροσερό κρασί μου,κατρακυλούν μέσα μου,θυμίζοντας μου την τελευταία φορά που χαλάρωσα μαζί τους.
Ήταν το φετινό καλοκαίρι,σε μια όμορφη βεράντα κάπου στην Ελλάδα,παρέα με το καυτό δειλινό και τις σκέψεις μου.Τότε όλα φάνταζαν τόσο ιδανικά και αισιόδοξα.
Δεν φταίω εγω γιαυτό.
Φταίνε οι ψεύτικες υποσχέσεις του καλοκαιριού,που τις ακούει το φθινόπωρο και γελάει πονηρά.Φταίει το λάγνο άρωμα της θάλασσας,τα αποτυπώματα που άφηναν οι γυμνές μου πατούσες πάνω στην υγρή άμμο.Φταίνε οι νότες του έρωτα που τρύπωναν μες τα όνειρα μου και τα έβαφαν κατακόκκινα.Φταίνε οι ψίθυροι της αγάπης που χάιδευαν τα αυτιά μου.Φταίνε τα πεταχτά φιλιά που είχαν τη γεύση του φρέσκου κερασιού.
Μα τώρα είμαι εδω.
Μαζί σου.
Και αυτό έχει σημασία.
Τα δάχτυλα μου χοροπηδούν άτσαλα στο πληκτρολόγιο,ψάχνοντας τους σωστούς συνδιασμούς.Δυο ακόμη γουλιές απο το κρασί μου,κάνουν τη φλόγα απο τα κεριά μου,να ανατριχιάζει.Οι σκέψεις μου μιλούν μεγαλόφωνα.Όλη την εβδομάδα,πεταμένες σε μια άκρη,δεν τολμούσαν να αρθρώσουν λέξη.Αδιάφορες εικόνες έπλαθαν, για να περνάνε τον χρόνο τους.Και εγω κάπου εκεί στη μέση,να τρέχω..Να προλάβω..τι άραγε;
Ο χρόνος ήταν αμείλικτος μαζί μου.Εκλιπαρούσα για λίγα λεπτά περισυλλογής.Να μπορέσω να δω τη ζωή μου,με τα μάτια ενός θεατή.Να δείξω τα λάθη μου.Να τα κοιτάξω κατάματα με θάρρος.Να τους αποδείξω οτι δεν τα φοβάμαι πια.Αυτά με ανέβασαν εδω που είμαι.Αυτά μου έμαθαν να παίζω τα ζάρια της ζωής.Που θα μου πάει;Θα μάθω όλα τα κόλπα..Λίγο ακόμη θέλω..
Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Παρασκευές..
Όλες μου οι νύχτες είχαν το ίδιο χρώμα.Γκρι,αδιάφορο.Που καιρός για ιστορίες;Που καιρός για ταξίδια του νου;
Έσερνα τα βήματα μου ως το φιλόξενο κρεββάτι μου και άφηνα τις λέξεις να βολευτούν όπως όπως μαζί μου στο πουπουλένιο μαξιλάρι μου.Εγω μετρούσα προβατάκια και εκείνες πιάνονταν απο το χέρι και έπλεκαν παραμύθια.Μου χάιδευαν τα μαλλιά και με καθησύχαζαν.Μόλις και μετά βίας κρατούσα τα βλέφαρα μου ανοιχτά.Μου αρέσει τόσο όταν μου διηγούνται όμορφες ιστορίες για καληνύχτα.
Μου αρέσει τόσο να ακούω τη γλυκειά,κελαρυστή φωνή τους..Nα διώχνουν μακριά τα άσχημα όνειρα μου.Να με σκεπάζουν με την αύρα των παραμυθιών τους..
Kαι να μου ψιθυρίζουν,μυστικά:
''Eυτυχώς που υπάρχουν και οι Παρασκευές..*''

20 σχόλια:

me (maria) είπε...

Κρίμα που οι Παρασκευές κρατάνε λίγο..αλλά χαίρομαι που εξαιτίας τους έγραψες όλες αυτές τις όμορφες σκέψεις...φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο!

@iris είπε...

Ευτυχώς που υπάρχουν αυτές οι δικές στιγμές....και το παγωμένο κρασάκι! Πόσες αμέτρητες φορές έχω αισθανθεί έτσι κι εγώ....
Φιλάκια! :))

marronblogger είπε...

Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχουν οι Παρασκευές για να σηκώνουν όλο αυτό το "βάρος" των σκέψεων και να το αναδομούν... με την καλή έννοια. Κι όσο για τις λέξεις, που τα παιχνίδια τους μας περιγράφεις, είναι για μένα θησαυρός... Καλό Σαββατοκύριακο και πολλά φιλιά!

Stavroulaki A είπε...

Αχ τι καλά που υπάρχουν και η Παρασκεύες να χαλαρώνουμε λιγάκι γιατί είναι απαραίτητο!!! και το κρασακι καλή συντροφιά( καιρό έχω να πιω!!)

Evi @ sexta-feira είπε...

Αααχ, με εκφραζει τοσο πολυ το κειμενο σου, μονο που αντι για τις Παρασκεευς εγω εχω τα Σαββατα. Χαλαρωσα διαβαζοντας το, ωραιο δωρο για το τελος μιας μακριας ημερας!
Να περνας ομορφα! :)

confusedmind είπε...

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Παρασκευές, φίλη μου!
Όνειρα γλυκά και να έχεις μια όμορφη Κυριακή! Φιλάκια πολλά!!

DIMI είπε...

Πολύ όμορφες οι σκέψεις σου φίλη μου!Ωραίος καί ό τίτλος!Καλά νά περνάς!Καλό Σ/Κ!

evonita είπε...

Αυτές τις στιγμές σου αγαπώ περισσότερο σε σένα! :) Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Παρασκευές.. φιλάκια πολλά, πολύ όμορφο κείμενο..

Dear e-diary είπε...

Ευτυχώς που υπάρχεις εσύ και τα υπέροχα κείμενα σου...
Θα ήθελα πολύ να ήξερα εαν μιλάς τόσο όμορφα όσο γράφεις...

myStickland είπε...

Mμμ..κρίμα!
Καλή εβδομάδα,Μαράκι*

myStickland είπε...

Καλημέρααα..
πόσες φορές έχουμε αισθανθεί όλοι έτσι..στην υγειά μας,λοιπόν!

myStickland είπε...

Έτσι είναι φίλη μου..Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Παρασκευές και βρίσκουν αδιέξοδο οι σκέψεις..
τα φιλιά μου!

myStickland είπε...

Στην υγειά σου λοιπόν!!

myStickland είπε...

Χαίρομαι που χαλάρωσες..σίγουρα θα το χρειαζόσουν ε;
φιλιά!

myStickland είπε...

Καλησπέρα!!
Καλή εβδομάδα,να έχουμε!

myStickland είπε...

Επίσης Δημητρούλα!!

myStickland είπε...

Σε ευχαριστώ Ευάκι..με κάνεις τόσο χαρούμενη!
Φιλιά και σε εσένα και καλή εβδομάδα εύχομαι!

myStickland είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!
Μου αρέσει περισσότερο να μιλάνε οι λέξεις μου,μέσα απο τα γραπτά μου..
αλλά παρόλαυτα..προσπαθώ:)

ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ είπε...

Thank God ,it's Friday. Υπέροχη ανάρτηση!!

Toniabeauyblogspot είπε...

Τέλεια ανάρτηση! μου άρεσε πολύ!!
http://toniabeauty.blogspot.gr/

Δημοσίευση σχολίου

 
;