Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

οσο ζω..ελπίζω!

Aν κάνω το λάθος να ανοίξω την τηλεόραση για να ενημερωθώ η καρδιά μου θα σπάσει σε χίλια κομμάτια  με τόσα αρνητικά που θα ταξιδέψουν ως εκείνη..
Άνθρωποι απομονωμένοι,φτωχοί,απελπισμένοι..Ψάχνουν να βρουν βελόνα και κλωστή για να ράψουν τις τρύπες στο σακάκι της ζωής τους.Μα πουθενά...Ούτε ενα τοσοδά φως να φωτίσει το σκοτάδι τους.Κλείνω γρήγορα τα μάτια.Στρέφω το κεφάλι ψηλά..''Σήμερα εκείνοι,αύριο ποιος;''μονολογώ..
weheartit
Προσπαθώ να σκέφτομαι αισιόδοξα,να μην χάνω ούτε δευτερόλεπτο, απο της ζωής μου το παιχνίδι,αλλά δεν είναι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο.Όταν μαθαίνω οτι ακόμα και  οι δικοί μου άνθρωποι υποφέρουν,έχουν βασικές ελλείψεις,στεναχωριέμαι.Θλίψη και αγανάκτιση. Αυτά είναι τα συναισθήματα που κυριαρχούν.Προσπαθώ με όποιο τρόπο να δώσω όποια βοήθεια είναι απαραίτητη.Πως να γυρίσεις την πλάτη σε εκείνους που έχουν ανάγκη;Πως να μην τους συμπεριλάβεις στις νυχτερινές προσευχές σου; Πως να μην στείλεις και τα τελευταία απομεινάρια της θετικής σου ενέργειας;
Ακούω καθημερινά εικασίες,δυσοίωνες προβλέψεις και αγανακτώ.Γυρίζω τη σκέψη μου αλλού.Και που θα γκρινιάξω τι θα γίνει;Μήπως όλοι αυτοί που υποφέρουν θα σταματήσουν;Μήπως όλα εκείνα τα στόματα που πεινάνε,θα χορτάσουν;
weheartit
Όπως και να έχει η γη εξακολουθεί να γυρίζει.Οι μέρες να κυλάνε αμέριμνες.Για άλλους ευκολότερα για άλλους,όχι και τόσο..Στο χέρι μας είναι να δούμε το μέλλον μας,αλλιώς.Να απλώσουμε το χέρι μας σε όλους εκείνους που μας το ζητάνε.Να γίνουμε μια μεγάλη οικογένεια.Να μοιραζόμαστε αγάπη,συμπόνοια,ενδιαφέρον.Ο πόνος ξαφνικά χάνει μεγάλο μέρος απο τη δύναμη του,όταν χρειάζεται να κοπεί σε κομματάκια στο τραπέζι της ζωής.Και όλοι θα περάσουμε απο εκεί..

..ας το θυμόμαστε αυτό!

11 σχόλια:

Maria είπε...

Πολύ ωραίο post!!! Μακάρι να σκεφτόμασταν όλοι μ' αυτό το τρόπο!!! Φιλάκια!!!!!

Neli είπε...

Ισως να γίνει και αυτό που λες και τότε όλα θα γινουν καλύτερα νομίζω,είναι πολύ δύσκολες οι μέρες που διανύουμε και μέσα σε όλο το γενικο χαμό γίναν και ο σχεσεις των ανθρώπων πολύ δύσκολες,ασχήμια παντου ,μόνο αν γίνει αυτό που λες ίσως δουμε πιο όμορφες μέρες ,φιλιά.

@iris είπε...

Πανέμορφη δημοσίευση! Βάλσαμο στην καρδιά!
"Να μοιραζόμαστε"...αυτό είναι το κλειδί για όλα!
Το μοίρασμα!
Να 'σαι καλά για τα τρυφερά λόγια που μας χάρισες απόψε!
Φιλιά!
ΥΓ:Είμαι από το Σάββατο το πρωί, με μόλις 2 ευρώπουλα στο πορτοφόλι! Αρνούμαι να σταματήσω να χαμογελώ!
Άλλοι δεν έχουν ούτε αυτά! :))
Καλό βράδυ!

me (maria) είπε...

Έτσι..να ελπίζουμε και να βοηθάμε...καλό βράδυ!

maria είπε...

Πολύ ανθρώπινη και συγκινητική η σημερινή σου ανάρτηση. Ξέρω πολύ κόσμο που σκέφτεται ακριβώς σαν και σένα, αλλά δυστυχώς επειδή λείπει η οργάνωση δεν ξέρουν τον τρόπο να βοηθήσουν χωρίς να προσβάλουν και να φέρουν σε δύσκολη θέση κανέναν. Λες να απλώσουμε το χέρι σε όποιον το ζητήσει, πολύ σωστό αλλά μην ξεχνάς ότι δύσκολα θα ζητήσει κάποιος βοήθεια, καμιά φορά η περηφάνια είναι πιο δυνατή απο τις βασικές μας ανάγκες.
καλό βράδυ και πολλά φιλιά

DIMI είπε...

Πολύ σωστά!Ελπίζουμε γιά κάτι καλύτερο σέ όλο τόν κόσμο!Διάβασα τό σχόλιο τής φίλης iris καί στεναχωρέθηκα!Τί κάνουμε φιλενάδα?Περιμένω!Φιλάκια!

confusedmind είπε...

Μια ανάρτηση που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά ( ελπίζω όλων μας )
Ας γίνουμε αυτή η μεγάλη οικογένεια και ας κόψουμε τον πόνο σε κομματάκια.
Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε!! Είμαι σίγουρη. Καλό βράδυ! Φιλάκια!!

marronblogger είπε...

Πολύ τρυφερή ανάρτηση. Συμφωνώ με όλα τα παραπάνω σχόλια. Να υπογραμμίσω κάτι που πιστεύω ακράδαντα, ότι δεν έχουν τόση σημασία τα υλικά πράγματα, αλλά εμείς. Πρέπει να φανούμε δυνατοί και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο με ό,τι μπορούμε ακόμη και με τα δυνατά μας κείμενα. Να είσαι καλά, σε φιλώ

ΜΑΡΙΑ Π. είπε...

Πολύ πολύ όμορφη ανάρτηση!
Εγώ προσωπικά λέω συνεχώς: "Όσο Ζω, ελπίζω και όσο Ζω προσπαθώ...!"

Demi Mist είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο! Πιστεύω όλοι ταυτιζόμαστε με αυτές σου τις σκέψεις.

Claire D. T είπε...

Θα έρθω να συμφωνήσω μαζί σου!! Ελπίζω μόνο να μην ζήσουμε χειρότερες καταστάσεις..

Δημοσίευση σχολίου

 
;