Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Το σύννεφο και ο αμμόλοφος..

Σήμερα θα σου πω μια αγαπημένη μου ιστορία από τον Paulo Coelho.
Tumblr_lx8fy17q5c1qi1a41o1_1280_large
Ένα νεαρό σύννεφο γεννήθηκε στο μέσο μιας μεγάλης καταιγίδας στη Μεσόγειο. Αλλά δεν πρόλαβε να μεγαλώσει εκεί, ένας δυνατός άνεμος έσπρωξε όλα τα σύννεφα προς την Ανατολή.
Μόλις έφτασαν στην ήπειρο, το κλίμα άλλαξε... στον ουρανό έλαμπε ένας γενναιόδωρος ήλιος και από κάτω τους εκτεινόταν η χρυσαφένια άμμος της ερήμου Σαχάρα. Ο άνεμος συνέχισε να τα σπρώχνει προς τα δάση του Νότου, καθώς στην έρημο δεν βρέχει σχεδόν ποτέ. Το σύννεφό μας αποφάσισε..... να γνωρίσει τον κόσμο.
- Τι κάνεις εκεί; φώναξε ο άνεμος. Η έρημος είναι όλη ίδια! Γύρνα στο σμήνος και θα πάμε στο κέντρο της Αφρικής, όπου υπάρχουν εκθαμβωτικά βουνά και δέντρα!
Tumblr_ljry181yb71qgujfno1_400_large
Το νεαρό σύννεφο, ανυπότακτο από τη φύση του, δεν υπάκουσε. Χαμήλωσε σιγά, έως ότου κατάφερε να αιωρηθεί σε μια γενναιόδωρη και γλυκιά αύρα και να πλησιάσει τη χρυσαφένια άμμο. Αφού τριγύρισε αρκετά, πρόσεξε ότι ένας από τους αμμόλοφους, του χαμογελούσε. Την ίδια στιγμή ερωτεύτηκε την χρυσή του κόμη.
4_large
- Καλημέρα! είπε.. Πώς είναι η ζωή εκεί κάτω;
- Έχω την συντροφιά των άλλων αμμόλοφων, του ήλιου, του ανέμου και των καραβανιών που περνούν από δω πότε πότε. Μερικές φορές κάνει πολλή ζέστη, όμως είναι υποφερτή. Και πώς είναι η ζωή εκεί πάνω;
- Κι εδώ υπάρχει άνεμος και ήλιος, αλλά το πλεονέκτημα είναι ότι μπορώ και τριγυρνάω στον ουρανό και μαθαίνω πολλά πράγματα...
- Για μένα η ζωή είναι σύντομη, είπε ο αμμόλοφος. Όταν ο άνεμος επιστρέψει από τα δάση, θα εξαφανιστώ.
- Και αυτό σου προκαλεί θλίψη;
- Μου δίνει την εντύπωση ότι δεν χρησιμεύω σε τίποτα!
- Κι εγώ αισθάνομαι το ίδιο. Μόλις περάσει ο επόμενος άνεμος... θα μεταμορφωθώ σε βροχή. Αυτή είναι η μοίρα μου...
Ο αμμόλοφος δίστασε, αλλά τελικά είπε:
-Ξέρεις ότι εμείς εδώ στην έρημο τη βροχή την λέμε «παράδεισο»;
-Δεν ήξερα ότι μπορούσα να μεταμορφωθώ σε κάτι τόσο σημαντικό, είπε το σύννεφο γεμάτο περηφάνια.
-Λένε ότι μετά τη βροχή καλυπτόμαστε από χλόη και λουλούδια. Εγώ όμως ποτέ δεν θα μάθω τι είναι αυτό, γιατί στην έρημο βρέχει πολύ σπάνια.
- Αν θέλεις, μπορώ να ρίξω πάνω σου βροχή. Σ’ έχω ερωτευθεί και θα θελα να μείνω εδώ για πάντα.
- Όταν σε είδα για πρώτη φορά στον ουρανό κι εγώ σε αγάπησα, είπε ο αμμόλοφος. Αν όμως μεταμορφώσεις την ωραία λευκή κόμη σου σε βροχή, θα πεθάνεις.
- Η Αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ, είπε το σύννεφο. Μεταμορφώνεται. Κι εγώ θέλω να σου δείξω τον παράδεισο.
5565270021_e14727f4ab_z_large
Άρχισε λοιπόν να χαϊδεύει τον αμμόλοφο με μικρές σταγόνες και παρέμειναν μαζί μέχρι που εμφανίστηκε το ουράνιο τόξο. Την επόμενη μέρα ο μικρός αμμόλοφος ήταν καλυμμένος με λουλούδια.

4 σχόλια:

Lyriel είπε...

Ένας Κοέλιο Κυριακή μεσημέρι, είναι πάντα ευπρόσδεκτος ;) Και ως συνήθως, υπέροχος με τους συμβολισμούς του. Μεταμορφώνει η αγάπη ...
Σε φιλώ **

Anastasia είπε...

Μία υπέροχη ιστορία!!! Ο Κοέλιο είπε για την αγάπη "Είναι ανώφελο να μιλάς γι’ αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από μόνη της"

Φανή Παπ., Ζωγράφος είπε...

Αγάπη=Θυσία!

Μαζί... KaPa είπε...

Ετσι είναι αγάπη...θλιβερή, γενναιόδωρη κι αιώνια....

Δημοσίευση σχολίου

 
;