Πως θα σου φαινόταν αν υπήρχε μια μηχανή του χρόνου που θα σε πήγαινε μερικά χρόνια πίσω, εκεί όπου όλα ήταν πιο απλά?
Θυμάσαι..το φορητό ογκώδες κασετόφωνο? την ιεροτελεστία της κασέτας που γράφαμε ''Ξένα διάφορα'',''Ελληνικές επιτυχίες''? το play, rec, rewind? Τα i-Pod, τα μικροσκοπικά mp3 players του σήμερα δεν τα γνωρίζαμε,κι όμως δεν μας ένοιαζε καθόλου...
Θυμάσαι... την προετοιμασία που κάναμε για τις εκδρομές και την στάση στο φωτογραφείο της γειτονιάς για να προμηθευτούμε το απαραίτητο φίλμ? το άγχος να μην μας τελειώσουν οι 36 στάσεις του, και δεν προλάβουμε να καταγράψουμε τις πλάκες, τα χαχανητά και τα πειράγματα? την αγωνία να μην βγούμε με ''κόκκινα'' μάτια ?
Θυμάσαι...οτι δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα και παρόλα αυτά ''επιβιώναμε'', με ένα ταπεινό σταθερό τηλέφωνο με καντράν και καλώδια?Έπρεπε να γυρίσεις τα νούμερα ωστε να σχηματίσεις τον αριθμό και φυσικά να μείνεις στο ίδιο μέρος κατά τη διάρκεια του τηλεφωνήματος.Με κάθε χτύπο του, υπήρχε η αγωνία για το ποιός ήταν στην άλλη άκρη της γραμμής, αφου η αναγνώριση κλήσεων δεν υπήρχε ως έννοια..
Θυμάσαι.. τον ''γοητευτικό''ήχο της κιμωλίας, πάνω στο μαυροπίνακα, που λέρωνε τα χέρια του''άτυχου'' μαθητή που τον σήκωσαν για μάθημα?.. που έκανε πολλούς να ανατριχιάζουν σαν έτριζε..την ''αγγαρεία'' του πλυσίματος του σφουγγαριού?
Θυμάσαι?...
10 σχόλια:
Wraia. Kai twra pou me ekanes na niwsw gria, ti kalalaves? Mou les?
Wraio post .. :)
μια παροιμία λέει:''οι νέοι δεν ξέρουν και οι γέροι δεν μπορούν'', εμείς είμαστε κάπου στη μέση αγαπητή μου... και ξέρουμε και μπορούμε!!χα:-)
Υπέεεροχη ανάρτηση... μάλλον άλλη μία υπέροχη Σου ανάρτηση ;)
ευχαριστώ lounita!
Θυμάμαι και αναπολώ!!!!! Ωραία γραφή!!!!!!
...και πόσα ακόμα θα αλλάξουν γύρω μας!! Θα έδινα τα πάντα για να ζήσω έστω μια μέρα σε εκείνες τις μέρες! Θέλωωω ρομαντισμόοοο!!! Θέλω απλά πράγματα!!! Όσο πάμε κάνουμε τα πάντα περίπλοκα!!
Αν αρχήσω να 'γκρινιάζω' δεν θα τελειώσω :/
Oπότε κλείνω εδώ, η ανάρτηση σου φοβερη και το Blog σου σουπερ!!!
Φιλια :)
Μας έκανες και γυρίσαμε πολλά χρόνια πίσω......Τι να πρωτοθυμηθείς....Πάντως εμείς είμασταν ξέγνοιαστοι χωρίς άγχος για το οτιδήποτε, αλλά- δυστυχώς- για τα παιδιά μας δεν συμβαίνει το ίδιο που τα θεωρώ άτυχα....Δεν θα ζήσουν ποτέ την ανεμελιά την δική μας που γυρνούσαμε απο το σχολείο και το μόνο που μας ένοιαζε ήταν πότε θα βγούμε να παίξουμε............Ωραίο blog, με πολλά και καλά ενδιαφέροντα θέματα!!!
ευχαριστώ πολύ κορίτσια για τα καλά σας λόγια.. η γενιά η δική μας είχε συναίσθημα και πάθος..ήταν όλα τόσο απλά και γοητευτικά .. τα δικά μας παιδιά ,δυστηχώς, κρύβονται πίσω απο οθόνες υπολογιστών, ''mutual friends'','' likes''και νομίζω οτι έχουν πάψει να κυνηγάνε τα όνειρά τους.. μήπως όμως φταίμε και εμείς λιγάκι γι'αυτό? μήπως εμείς δεν τους δείξαμε το σωστό δρόμο??
hey! thanx for commenting and following!
lovely blog! follow you right now!
fovero post! pragmatika m elupsan ola auta!
love retro!
ευχαριστώ sophie..καλώς σε βρήκα!!
Δημοσίευση σχολίου