Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

μια στιγμή είναι αρκετή..

..να τα φέρει όλα αλλιώς..
Κάτω απο άλλες προυποθέσεις ετούτη εδω η ανάρτηση,θα μιλούσε για  κάτι αισιόδοξο..
Μα ένας κόμπος υπάρχει στο λαιμό μου και το κεφάλι μου δεν αντέχει άλλο.Σκέφτηκα πολύ πριν μοιραστώ μαζί σου αυτές τις λέξεις.Δεν θέλω να γράφω στενόχωρα,μα σκέφτηκα οτι θα μου έκανε καλό,αν μπορέσω και αδειάσω την ψυχή μου απο τη στεναχώρια της..
weheartit.com
Μια μαμά,πριν λίγες ώρες έπαψε να ζει.
Μια μαμά,πηγαίνοντας για τη δουλειά της,είδε όλη της τη ζωή να γκρεμίζεται εμπρός στα μάτια της.Ενας ασυνείδητος οδηγός,τσαλαπάτησε με τις ρόδες του φορτηγού του,τα όνειρα της.
Με τη μαμά εκείνη είχαμε συναντηθεί πολλές φορές και είχαμε μιλήσει άλλες τόσες.Σε κοινά πάρτυ,σε συγκεντρώσεις στο σχολείο.Οι κόρες μας ήταν συμμαθήτριες.Έμενε λίγα μέτρα πιο κάτω απο το σπίτι μου.Εκεί που έγινε και το μοιραίο..
Δεν το χωράει ανθρώπινος νους.Να πηγαίνεις στη δουλειά και ξαφνικά να μην γυρίζεις ποτέ πίσω..Να φτιάχνεις μια όμορφη οικογένεια και ξαφνικά κάποιο χέρι να σου ξεριζώνει το κοινό μέλλον..
Να το ρίχνει στις αναθεματισμένες ρόδες ενός αυτοκινήτου.Στην άκαρδη άσφαλτο..Εκεί όπου άφησε την τελευταία της πνοή.Λίγα λουλούδια αφημένα σε εκείνο το σημείο και ενα μικρό κεράκι για να ταξιδέψει η ψυχή εκείνης της μανούλας σε μέρη γαλήνια..
Είμαι τόσο συγκλονισμένη..Eπιστρέφοντας στο σπίτι,αγκάλιασα τα μικρά μου μωράκια και τα έσφιγγα..Σκεφτόμουν οτι εκείνη δεν θα μπορέσει να το κάνει ξανά.Δεν θα τα δει ποτέ να μεγαλώνουν.Να ακολουθούν το δικό τους δρόμο.Να φτιάχνουν τη δική τους ζωή.
Κράτησα σφιχτά το χέρι του συντρόφου μου και σκεφτόμουν οτι έπρεπε η αύρα του να εισχωρήσει βαθιά μέσα στα κύτταρα μου.Να μείνει για πάντα εκεί..
Κοιτούσα τα πρόσωπα τους και ήθελα να χαραχτούν στη μνήμη μου.Όλες οι λεπτομέρειες τους.. Σαν Φυλαχτό..

Εκείνη όμως δεν θα έχει δεύτερη ευκαιρία..

Σκεφτόμουν λοιπόν οτι δεν πρέπει να αφήνουμε καμία στιγμή να ξεγλιστράει απο τις χούφτες της ζωής μας.Γιατί δεν γυρίζει πίσω..
Να γευόμαστε τους αγαπημένους μας.Να τους απολαμβάνουμε.Να μυρίζουμε το άρωμα τους και να τους μοιράζουμε την αγάπη μας,σαν να μην έχουμε ποτέ μια δεύτερη ευκαιρία μαζί τους ξανά..Να μην διστάζουμε να πούμε ''σ'αγαπώ,μου λείπεις,είσαι η ζωή μου''..να μην διστάζουμε να κάνουμε όλα εκείνα που δεν τολμήσαμε ποτέ..σήμερα..τώρα..
Να διασκεδάζουμε,να κυνηγάμε τα όνειρα μας..όσο τρελά και αν φαίνονται σε κάποιους..
Να μην αφήσουμε ποτέ κανένα και τίποτα να παραμερίσει τα ''θέλω''μας..Να τρέχουμε πίσω απο όμορφα πουπουλένια σύννεφα.Και αν διαλυθούν απο το πρώτο φύσημα του αγέρα,να φτιάξουμε καινούρια.Πιο δυνατά..
weheartit.com
Να έχουμε ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά της καρδιάς μας..
Να μάθουμε μέσα απο όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.Να βάλουμε ξανά τη ζωή μας,να σταθεί γυμνή απέναντι.Να την κοιτάξουμε στα μάτια και να τις βάλουμε όμορφα ρούχα και πλουμιστά στολίδια.Να την μάθουμε να περπατά ανάλαφρα.Να είναι το βήμα της μελωδικό και αργό..
Αργή και μελωδική να είναι και η ρότα μας.Και αν κάποιο μικρό αγκαθάκι βρει καταφύγιο στο φόρεμα της ζωής μας,να μην του δώσουμε σημασία.Δεν θα μπορέσει να μας πληγώσει.Γιατί η καρδιά μας θα φοράει την πανοπλία της..Δώσε της ενα πεταχτό φιλί και σπρώξε την απαλά,να συνεχίσει..
Μην διστάζεις λοιπόν.
Το τώρα,ας είναι η καινούρια σου αρχή*

16 σχόλια:

Evi @ sexta-feira είπε...

Δεν εχω λογια.. Μενω στα δικα σου.

@iris είπε...

Ένα άσχημο γεγονός που λυπεί ακόμα κι όσους δεν γνώριζαν την άτυχη μανούλα!
Ο θάνατός της όπως κι ο θάνατος γενικά, ας μας διδάξει τουλάχιστον όλα όσα πολύ όμορφα διατύπωσες!
Φιλιά!
(Καταλαβαίνω την αναστάτωσή σου και την πίκρα σου.....Πέρυσι έχασα την αγαπημένη μου γειτόνισσα από τις ρόδες ενώ φορτηγού.)

είπε...

τι να πεις!
αν προκειται για το σπασιμο ενος ποδιου λεμε ηταν η κακια στιγμη.. αλλα για μια ζωη που εφυγε τι να πεις

να ζουμε ναι, κανοντας αυτο που θελουμε, αν και συνηθως μοιραζομαστε σε οσους αγαπαμε αλλα κι αυτο αξιζει δεν αξιζει;

αγκαλια;

me (maria) είπε...

Όσα φέρνει η ώρα, λένε οι παλιοί, δεν τα φέρνει ο χρόνος...και καμιά φορά φέρνει τα αδιανόητα...τι να πω..να δώσει ο Θεός κουράγιο στους δικούς της και προπάντων στα παιδιά της..μεγάλο κρίμα!!

αχτίδα είπε...

Σε καταλαβαίνω απόλυτα κορίτσι μου, το ένοιωσα κάποτε όταν με φώναξε το κοριτσάκι της γειτόνισσας μου επειδή ο θείος της δεν "μιλούσε πια". Τον βρήκα νεκρό στη πολυθρόνα του σπιτιού από ανακοπή..Οι γονείς του έλειπαν..φαντάσου τι έπαθα ! Ο θάνατος είναι πικρό ποτήρι όπως και αν τον δεις..όταν πήγαμε τη μητέρα μου στο νοσοκομείο και περίμενα έξω από τα επείγοντα δεν πίστευα όταν ο γιατρός μου είπε ότι..πέθανε.Η κακιά στιγμή κορίτσι μου γίνεται αυτό ακριβώς..σε μία στιγμή..Τρέμω κάθε φορά που σκέπτομαι ότι μπορεί να πάθει κάτι κάποιος που αγαπώ..Ο Θεός να δώσει δύναμη σε αυτούς που έμειναν πίσω.

sundayspoon είπε...

Τι να πεις μετά από μια τέτοια ανάρτηση...; Καλό της ταξίδι...

confusedmind είπε...

Καλημέρα φίλη μου!
Λυπάμαι που η επιστροφή μου έπεσε πάνω σε ένα τόσο θλιβερό γεγονός. Σε καταλαβαίνω πως νιώθεις.
Πριν 9 χρόνια έξω από το σπίτι μας μια μηχανή χτύπησε τον γιο μου. Αν και τον είχε αφήσει αναίσθητο με ένα αιμάτωμα στον εγκέφαλο δόξα το Θεό ήταν περαστικά.
Ένα χρόνο αργότερα όμως στο ίδιο σημείο, η φίλη μου της διπλανής ακριβώς πόρτας, δεν είχε την ίδια τύχη...
Ας δούμε την ζωή όπως την περιγράφεις και ας κάνουμε την αρχή σήμερα κιόλας!!!
Καλό ταξίδι στην άτυχη μανούλα! :(

Eros Sexpyros είπε...

Γι αυτό έχει σημασία να ζούμε κάθε στιγμή σα να είναι η τελευταία μας!

Katerina Verigka είπε...

καλό ταξίδι.. Όποτε μαθαίνω τέτοια συγκλονιστικά γεγονότα,δακρύζω και ας μην τους γνώριζα..Ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί η ζωή κάποιων ανθρώπων σταματάει τόσο νωρίς,τόσο άδικα,τόσο αιφνίδια..Κουράγιο και δύναμη στους δικούς της. όσο για αυτά που ένιωσες..τα σκέφτομαι συνέχεια και είναι ο λόγος που τώρα πια δεν αφήνω τον θυμό να κρατήσει πολύ, τσακώνομαι σε ακραίες περιπτώσεις αλλά μετά δεν κρατάω κακία.Σκεφτομαι ότι είναι μικρή η ζωή και πολύτιμη.

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ είπε...

Με συγκίνησε ο τρόπος που έγραψες όλο το κείμενο σου και στην αρχή για την άτυχη μανούλα/γυναίκα/σύζυγο και ύστερα για την οικογένεια σου και τέλος για τα όνειρα μας, τους αγαπημένους μας ανθρώπους.. Αιώνια της η μνήμη..Να στε καλά να την θυμάστε με αγάπη

Funky Monkey είπε...

Ομοιοπαθής, χρόνια πριν (ο μπαμπάς μου) και σε νιώθω απόλυτα... άλλα λόγια δεν έχω. Θα μείνω κι εγώ στα δικά σου.

Claire D. T είπε...

Είναι τόσο θλιβερό και τόσο κοντά μας.. Ακόμα και όταν δεν συμβαίνει σε μας δε μπορεί να μην μας αγγίξει!! Εύχομαι η οικογένεια της να μπορέσει, όσο γίνεται, να το ξεπεράσει κάποια στιγμή..

oldthings είπε...

'Ενας κόμπος στο λαιμό και ένα δάκρυ κυλά ...
Δεν έχω λόγια ...απλά κρατώ τις δικές σου σκέψεις ..

evonita είπε...

δεν έχω λόγια.. είναι πολύ δύσκολο, ξέρω.. δυστυχώς.. σε όσα λες έχεις απόλυτο δίκιο, στο πως πρέπει δηλαδή να αντιμετωπίζουμε την κάθε στιγμή στη ζωή μας.

KaPa είπε...

Αχ κορίτσι μου! Πόσο με συγκλόνησες...Πόσο σκληρό για όλους όσους την έχασαν.Για τα παιδιά της που δεν θα την ξαναδούν.Πόσο δίκιο έχεις...Πόσο μας μπερδεύει η καθημερινότητα.Πόσο σημαντικό είναι το τώρα.Μια νέα αρχή...Πόσο με βοηθά αυτή η σκέψη!Σε σφιχταγκαλιάζω!!!!

princess είπε...

Καλό ταξίδι σε αυτή τη μανούλα αλλά και καλή δύναμη σε εκείνους που έμειναν πίσω, πολύ περισσότερο στα παιδάκια της!

Δημοσίευση σχολίου

 
;