Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

the end..

Mέρες τώρα διαβάζω για το περίφημο τέλος του κόσμου.
Χιλιάδες τόνοι μελάνης,έχουν χυθεί και εκατοντάδες επίθετα έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουν το τέλος.Αυτό το τέλος που ακούμε και διαβάζουμε πολύ καιρό τώρα.Και να, που σύμφωνα με τους ''ειδικούς'', θα έρθει σε μερικά εικοσιτετράωρα απο τώρα...
Καθόμουν προχθές λοιπόν και παρακολουθούσα την ταινία ''2012'' και μια σκέψη μου καρφώθηκε στο μυαλό.
Αν όντως ερχόταν η συντέλεια και μέσα σε λίγα λεπτά,όλοι γινόμασταν αστερόσκονη..
Τι θα ήθελα να έκανα εκείνα τα τελευταία λεπτά;
Πως θα ήθελα να περνούσα τη μέρα μου;

Μεγάλη μου επιθυμία θα ήταν να ήμουν σπίτι,παρέα με τους αγαπημένους μου.Να είχα λέει και όλους εκείνους τους φίλους που είχα καιρό να δω.Tα δώρα που θα έφερναν θα ήταν ''αισιοδοξία'',''νοιάξιμο'',''αγάπη'',''φιλία''..Να στρώναμε το μεγάλο τραπέζι και να το στολίζαμε με το καλό σερβίτσιο που έχουμε για τις επίσημες μέρες.Να ακούγαμε μουσική και τα γέλια μας να σκέπαζαν κάθε νότα.Να είχαμε στα πιάτα μας όλα τα καλούδια..Γεμιστές γαλοπούλες,σαλάτες με ρόδια και περίπλοκα ορεκτικά.Οι πιατέλες μας να ήταν γεμάτες με γλυκιές απολαύσεις και τα κολονάτα ποτήρια μας,με δροσερό κόκκινο κρασί..Να μην υπήρχε γωνιά που θα έμενε χωρίς αρωματικά κεριά και οι φλόγες απο το τζάκι  να ζέσταιναν τις καρδιές μας.
Θα συζητούσαμε,θα τραγουδούσαμε και θα μοιράζαμε σφιχτές αγκαλιές.Θα μοιράζαμε χαμόγελα και όμορφες σκέψεις.Τα ρούχα μας θα στραφτάλιζαν κάτω απο το φως του χριστουγεννιάτικου δέντρου και τα μαλλιά μας θα χάριζαν το μεθυστικό τους άρωμα.Η ατμόσφαιρα θα ήταν τόσο γεμάτη και τόσο γλυκειά που θα πλημμύριζε το χώρο..
Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή,θα ήμασταν τόσο πλήρεις και τόσο ευτυχισμένοι..που κανένα τέλος του κόσμου δεν θα μας ένοιαζε..γιατί όλα εκείνα που χρειαζόμασταν θα ήταν εκεί..δίπλα μας..!
Μα..μην περιμένεις να συμβεί κάτι τόσο ακραίο,για να νιώσεις τόσο όμορφα.
Διοργάνωσε μια τέτοια γιορτή.Για να γευτείς.Να αφουγκραστείς.Να γεμίσεις ζωή..
Να γεμίσεις με τα δώρα της αγάπης και της συντροφικότητας..
Και τότε το πραγματικό ''τέλος''δεν θα έρθει ποτέ!

υ.γ..Έχεις σκεφτεί εσυ πως θα ήθελες να ήταν εκείνα τα τελευταία λεπτά; 

14 σχόλια:

@iris είπε...

Νομίζω ότι είσαι μέσα στο κεφάλι μου! ;-)
Ή πάντως σκεφτόμαστε το ίδιο!
Φιλάκια!

kathycallie είπε...

Τι υπέροχη ανάρτηση!!!
Δεν έχω σκεφτεί και φοβάμαι να σκεφτώ! Θα ήθελα πάντως να είμαι με την οικογένειά μου αυτό είναι σίγουρο!!!
Κοινοποιώ!

DIMI είπε...

Καλημέρα!Ολο αυτό ακούω τελευταία!Οτι είναι νά γίνη, θά γίνη!!Καί εγώ τό ίδιο θά ήθελα!Τήν οικογενειά μου!!Ωραίο header!!Καλό Σ/Κ!Φιλάκια!!

kwnnie είπε...

Νομίζω ότι και εγώ αυτό θα ήθελα...
με κανά δυο προσθήκες ακόμη που καλύτερα να μην τις πω δημόσια!

υ.γ:Θέλω μια μικρή χάρη.
Μπορείς να μου πεις από ποιο site διαφοροποιείς τον τίτλο του μπλογκ σου;
Είναι υπέροχα κάθε φορά:)

φιλάκιααααα:))

myStickland είπε...

ελπίζω οι προσθήκες σου να σε γεμίζουν χαρά, ακόμα κι αν δεν έρθει το "τέλος"!

*όσο για το πώς και που διαμορφώνω τον τίτλο, μου επιτρέπεις να χρησιμοποιήσω την απορία σου σε μια νέα ανάρτηση?

Katerina Verigka είπε...

Θα κρατήσω τις τελευταίες γραμμές που έγραψες και με βρίσκουν σύμφωνη!!

Christina D είπε...

Θα συμφωνήσω μαζί σου, παρέα με αγαπημένα πρόσωπα!!! Αξίζει έτσι να περάσεις τις τελευταίες ώρες της ζωής σου, μια γιορτή, ένα πάρτυ!!!

confusedmind είπε...

Καλησπέρα φίλη μου!
Κρατάω τις τελευταίες σου προτάσεις και ότι το πραγματικό "τέλος" δεν θα έρθει ποτέ με όλα αυτά! Φιλάκια!

kwnnie είπε...

*μααα φυσικά!
Μην ξεχάσεις,περιμένω:))

betty passia είπε...

Tι τελειο post!!!συμφωνω μαζι σου οτι κατι τετοιο θα ηθελα σε μια τετοια περιπτωση!Σ ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια για το μαγαζι μου,εισαι πολυ γλυκια!!!Σου ευχομαι ενα πολυ ομορφο σ/κ!!καλοβραδυ
http://shoppingtherapy153.blogspot.gr/

Funky Monkey είπε...

Δεν το είχα σκεφτεί μέχρι τώρα... αλλά κι εγώ να είμαι με την οικογένειά μου θα ήθελα. Και κάτι ακόμα, αφού έρχεται το τέλος του κόσμου και όλα μπορούν να συμβούν: θα ήθελα να ήταν μαζί μας και ένας γνήσιος Μάγια (μη με ρωτήσεις πώς θα γινόταν, δεν ξέρω) και να περνούσαμε όλοι μαζί τις τελευταίες μας ώρες συζητώντας για τον πολιτισμό του και πώς μπόρεσαν να ανακαλύψουν όλα αυτά τα πράγματα, τα οποία εμείς ακόμα δεν έχουμε φτάσει στη θέση να εξηγήσουμε, τόσα χρόνια μετά.

me (maria) είπε...

Αν είναι να καταστραφεί ο κόσμος σίγουρα ο καλύτερος τρόπος είναι να τον περάσουμε έτσι...κι αν δεν καταστραφεί πάλι έτσι θέλουμε όλοι να περνάμε..ίσως με λιγότερα φαγητά, αλλά πάντα με τους αγαπημένους μας!!!
Φιλιά πολλά!!

oldthings είπε...

Αυτό θα ήθελα και εγώ τις τελευταίες ώρες , μία γιορτή με τους αγαπημένους μου αλλά θέλω αυτή τη γιορτή κάθε μέρα να την ζούμε ! Πολύ όμορφη ανάρτηση !

evonita είπε...

το μήνυμα που περνάς είναι αυτό που πρέπει!!! πάντα πρέπει να ζούμε σα να είναι η τελευταία μας μέρα! :) φιλάκια!!!

Δημοσίευση σχολίου

 
;