Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

για σενα,που έφυγες νωρίς...

Απο το πρωί αισθάνομαι εκείνο το γνώριμο σφίξιμο στο στήθος.Λες και κάποιος πέταξε μια μεγάλη πέτρα και την άφησε εκεί.Ενα τεράστιο κενό που ούτε ο χρόνος δεν μπορεί να καλύψει.Πόσα δάκρυα προσπάθησαν να ποτίσουν το διάβα του;Πόσες νύχτες και πόσες μοναχικές μέρες,πέρασαν;''Ο χρόνος τα γιατρεύει όλα'',μου είπαν τότε.Μα,δεν νομίζω οτι μπορεί να γιατρέψει τη μοναξιά.Την απώλεια.Τα λεπτά,τις εβδομάδες,τα χρόνια,που έχω να ακούσω τη φωνή σου.
''Γιατί έφυγες νωρίς;''του φωνάζω,μέσα στους λυγμούς μου!
Είναι μια τέτοια νύχτα,που θέλω την αγκαλιά του.''Δεν πρόλαβα να σου πω ούτε ενα γεια.Με άφησες μόνη. Ενα κοριτσάκι,ανάμεσα στα λιοντάρια.''
Υπάρχουν φορές που τα όνειρα μου γεμίζουν με την παρουσία του.Τον φέρνουν ολοζώντανο μπροστά μου.Προσπαθεί να εξηγήσει.Να μου πει.
''Σώθηκε το λαδάκι μου.Κουράστηκα.Άνοιξα τα φτερά μου,να πετάξω στο σύμπαν.Να γίνω ενα μαζί του.''
Γιατί με άφησες;..του φωνάζω ξανά.''
''Δεν σε άφησα.Είμαι πάντα εδω μαζί σου.Μέσα στα μάτια σου που έχουν το χρώμα του κάστανου.Όταν με θέλεις,θα έρχεσαι να στριμώχνεσαι μέσα στην αγκαλιά μου.Όπως έκανες τότε.Όπως έκανες πάντα.Εκεί που κανένας κόσμος δεν χωράει,παρά μόνο ο δικός μας.Εκεί που καμία κακία,δεν βρίσκει ίσκιο.Παρά μόνο εσυ,μικρή μου.Για μένα θα είσαι πάντα το κοριτσάκι μου.Δεν φεύγει κανείς απο κοντά μας.Παρά μόνο αν του δείξουμε την έξοδο,εμείς. Εγω θα είμαι τριγύρω.Στα λουλούδια που ανθίζουν στα παρτέρια σου.Στα πουλιά που σου στέλνουν την καλημέρα τους.Στη θάλασσα,που κρατάει στην παλάμη της τα μυστικά σου.Στον αγέρα που λατρεύουν τα σπλάχνα σου.''
''Πόσο μου λείπεις''..του φωνάζω.''Πίστευα οτι θα ζήσεις αιώνια''
''Μα ζω!.Μέσα στην καρδιά σου.Στο αίμα σου,κυλάει το δικό μου.Στα κύτταρα  σου,που έχουν τη μορφή μου.''
''Αχ,πατερούλη!Όμορφα που τα λες!''Τον κοιτάζω με λατρεία.Λουσμένος στο φως,μοιάζει τόσο νεος!''Πόσο όμορφος είσαι!''
''Είμαι όμορφος,γιατί με αγαπάς.Ζω,γιατί με σκέφτεσαι,Είμαι εδω για σενα.Για όσο χωράω στα όνειρα σου.''
Θυμάμαι όταν πήγαινα να τους δω,η μαμά μου έτρεχε να με προυπαντήσει.Να μου βάλει στο καλό της πιάτο,το φαγάκι της ημέρας.''Να φάω λιγάκι.Να στηλωθώ''
''Άσε το παιδί,γυναίκα,να μας πει.Κάτι το βασανίζει..''
Αχ,πατερούλη.''Πόσα ξέρεις''του φώναζε η λαβωμένη ψυχή μου.
Με κοίταζε με εκείνα τα υγρά μάτια.Δεν χρειαζόταν καμία λέξη να έρθει στη συντροφιά μας.Όλα τα έλεγαν εκείνα τα μάτια.Τα πελώρια,τα καθαρά.Εκείνα,στο χρώμα του κάστανου.
Περνώντας τα χρόνια,ολοένα και σου μοιάζω περισσότερο.Η αισιοδοξία σου,η υπομονή σου,το πείσμα σου,η γαλήνη σου.Να βοηθάς χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.Να σου δίνουν χαστούκι και εσυ να γυρίζεις και το άλλο μάγουλο.
Αχ,πατερούλη.
Ακόμα και εκείνα τα μάτια,είναι τα ίδια.Τα υγρά.Τα πελώρια.Στο χρώμα του κάστανου,που πάντα αγαπούσες..
Σε αγαπώ,πατέρα!!
Πολύ και για πάντα!

23 σχόλια:

confusedmind είπε...

Προετοιμάζω τον ευατό μου πως θα χάσω τον πατέρα μου. Έναν άνθρωπο που έδινε και δίνει μέχρι αυτή την στιγμή. Που ξυπνάει με χιούμορ και κοιμάται με αυτό. Που δεν με γέννησε επιπόλαια και με μεγάλωσε με τα καλύτερα! Δεν ξέρω πότε θα συναντήσει τον δικό σου πατερούλη...προς το παρόν εύχομαι να "φύγει" γαλήνια.
Μια μεγάλη αγκαλιά!

myStickland είπε...

Κοριτσάκι μου...
Τι να πω!!!
Είναι ευτυχισμένος,χορτασμένος με την αγάπη σου!!!
Μακάρι να φύγει μετά απο πάρα πολλά χρόνια...μακάρι η αγκαλιά σου,να μην μείνει ορφανή,νωρίς!
Μακάρι..
Σε φιλώ:):)

KaPa είπε...

Γλυκιά μου...Πόσο πολύ με συγκίνησες.Τι απώλεια το φευγιό ενός γονιού.Γράφεις υπέροχα για το μπαμπά σου...Θα ήτνα περήφανος γλυκό μου κοριτσάκι...είναι περήφανος!Καλή δύναμη και καλή ημέρα Να είναι καλή καλή ημέρα γιατί έχεις έναν υπέροχο άνθρωπο να μνημονεύεις....Σε σκέφτομαι!

Sophie είπε...

Να'ξερες πόσο σε νιώθω, τα λόγια σου μαχαιριά στην καρδιά μου, είπες μέσα σε αυτές τις γραμμές όλα όσα νιώθω για το πατέρα μου και ακόμα περισσότερα.Μου λείπει και μένα πάρα πολύ τον έχασα πριν τέσσερα χρόνια αλλά είναι λες και δεν πέρασε μια μέρα!!!Με συγκίνησες πάρα πολύ σήμερα!!Οι πατεράδες μας ζουν και θα ζουν μέσα από εμάς,από τα όνειρά μας από τις σκέψεις μας από όλο μας το είναι!!!Φιλάκια!!

Anastasia from Natbeesfashion είπε...

Ποσο συγκινητικο! Θελω να πιστευω πως ειναι πολυ νωρις για τους γονεις μου αλλα αυτο το κενο το ενιωσα οταν εφυγε ο παππους μου. Θυμαμαι ειχα ξαπλωσει στο κρεββατι και ενιωθα εναν πονο στην καρδια μου, ενα αβασταχτο κενο. Και ρωτουσα την μαμα αν θα νιωσω ποτε καλυτερα κ ελεγε με τα χρονια με τον καιρο...
Καποιος πεθαινει πραγματικα οταν ολοι γυρω του τον ξεχασουν λενε..ειτε ειναι ζωντανος, ειτε νεκρος...και εγω πιστευω ο παππους ειναι ακομα ζωντανος και ειναι καπου τριγυρω μου και χαιρεται για οσα εχω πετυχει και χαμογελαει περηφανα..

φιλακια

myStickland είπε...

Ευχαριστώ,Κατερινιώ..
φίλη καρδιακή!!
Ευχαριστώ για όλα αυτά που με μαθαίνεις..για όλα εκείνα τα όμορφα ξενύχτια που περνώ,διαβάζοντας τις υπέροχες σκέψεις σου!
φιλιά..

myStickland είπε...

5 ολόκληρα χρόνια,χωρίς εκείνον..
σε καταλαβαίνω..μα δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο..πάντα πίστευα οτι θα τα καταφέρει..ακόμα και εκείνο το πρωινό,που χτύπησε,πίστευα οτι θα βγει νικητής..
μα..δυστηχώς!
να είσαι καλά να τον θυμάσαι,καλή μου!

myStickland είπε...

έτσι είναι φίλη μου..έτσι!!
πάντα θα ζει,μέσα μας!
φιλάκια<3

Anonymous είπε...

Εχασα το δικο μου πατερουλη πριν 8,5 χρονια,στα 21 μου,εντελως ξαφνικα.ο πονος εχει μαλακωσει,αλλα δεν θα φυγει ποτε.κοπηκαν τα φτερα μου τοτε...δε βλεπω απ τα δακρυα,να γραψω αλλο
Μπαμπα μου σ αγαπω!!!!!!!!!!!!
Μια Κομοτηναια

@iris είπε...

Τι συγκινητικό!
Δεν έχω λόγια...........
Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά!
(πάω να κάνω και τον μπαμπά μου μετά!)

DIMI είπε...

Σέ νοιώθω φίλη μου.Εχασα τήν μητέρα μου πρόσφατα καί μού λείπη πάρα πολύ.Συνέχεια τήν σκέφτομαι.Καλό βράδυ.

Tante Kiki είπε...

Με συγκίνησες τόσο πολύ... τόση αγάπη δεν αφήνει κάποιον να φύγει... να είσαι σίγουρη. Εγώ έχω 12 χρόνια που έχασα τη γιαγιά μου κι όμως είναι εκεί...μαζί μου, μέσα μου, γύρω μου!
Σε φιλώ

kathycallie είπε...

Τι έχει γίνει τελευταία και μας κάνεις να κλαίμε; Γράφεις υπεροχα το ξέρεις; Αυτό σύν τα έντονα συναισθήματά σου βγάζουν ένα υπέροχο αποτέλεσμα κι ας είναι μελαγχολικό.
Η απώλεια είναι άσχημο πράγμα!
Kathy by anthomeli

Anonymous είπε...

δυστυχώς έχασα τον πατέρα μου πριν 12 χρονια και πριν 1 μερα τον αλλο μου πατερα τν νονο μου... η θλιψη μου δεν περιγραφεται... μου ελειπε ο πατερας μου και ευχομουν να τον δω στον υπνο μου και πριν μισο χρονο σχεδον ηρ8ε να μου πει ποσο με αγαπαει και ποσο υπερηφανος ειναι για μενα... αυτο ηταν η πιο ευτυχισμενη στιγμη της ζωης μου μεχρι τωρα..τον ειδα εστω και απο κει... ευχομαι το ιδιο να γινει και με το νονο μου...οπως ειπες κανεις δε φευγει οταν τον αγαπας... θα το δεις ;)

Vanessa είπε...

Σχεδόν 19 μήνες χωρίς τον μπαμπά μου...Συνεχιζω να γραψω κατι και το σβήνω...Μου λείπει πολύ...Ωρες ωρες νιωθω θυμο,αγανακτηση αλλες παλι νομιζω πως το έχω συνηδειτοποιησει.Ειναι παντα εδω...διπλα μου μεσα μου...Να μου θυμιζει ολα τα ωραια πραγματα που καναμε μαζι.Ηταν καλος ανθρωπος,σπανιος πιστευω...Εφυγε νωρις,ξαφνικά απο την μια μερα στην αλλη...Και είχαμε πολλα να κανουμε μαζί ακομα...και θα τα κανουμε εγω εδω και αυτος εκει...μαζί!!!!Σαγαπω Μπαμπα μου και σε σκεφτομαι!!!!!!Ποσο με συγκινησες....Τα δακρυα τρεχουν χωρις να το καταλαβω.

maria είπε...

Το "γιατί με αφησες" το λέω στη μάνα μου απο όταν ήμουνα 5 χρονών και η πληγή δεν λέει να κλείσει. Εσύ θα ζεις και θα θυμάσαι τον θαυμάσιο πατέρα σου και τα καστανά του μάτια, εγώ δεν θυμάμαι ούτε τι χρώμα είχαν τα μάτια της. Οι φωτογραφίες που έχω απο εκείνη ήταν ασπρόμαυρες.
καλό βράδυ κορίτσι μου.

Sheena Dimitriou είπε...

Με συγκίνησες πολύ. Έχω το "προνόμιο" να τους έχω και τους δυο και αν και είναι μεγάλοι πια σε ηλικία νομίζω ότι είναι ακόμα νέοι και ότι τίποτα δε θα πάθουν. Δεν θέλω να το σκέφτομαι καν...

Neli είπε...

Τι να πω τώρα , τα είπες όλα, με συγκίνησες πολυ,δεν αλλάζει ο χρόνος την απώλεια ουτε τη γλυκαίνει ,μόνο σου κανει λιγο πιο παγωμενη τν καρδιά αλλα ο πόνος ειναι πάντα εκεί.Φιλια και να είσαι καλα να θυμάσαι με αγάπη τον πατέρα σου,φιλιά.

My Lovable Baby (by Daeira mommy) είπε...

Μόλις σε "γνώρισα" και σε γνώρισα μέσα από αυτή σου την τόσο συγκινητική ανάρτηση!
Οι απώλειες τόσο αγαπημένων προσώπων δεν γιατρεύονται ούτε με τον χρόνο. Ο χρόνος απλά απαλύνει τον πόνο, αλλά δεν τον γιατρεύει.
Γλυκιά μου, ο πατέρας σου σίγουρα είναι προστάτης άγγελός σου κάθε στιγμή! Και σίγουρα σε βλέπει και σε θαυμάζει!

Ειλικρινά, χάρηκα για τη γνωριμία!

me (maria) είπε...

Ειλικρινά δεν έχω λόγια...ένα φιλάκι μόνο θα σου δώσω...

evonita είπε...

όσο περνάει ο καιρός, είναι πιο δύσκολο νομίζω.. :( ένας χρόνος σχεδόν που έφυγε η μητέρα μου και δεν μπορώ να συνέλθω.. και δεν ξέρω πως θα τα καταφέρω!

Demi Mist είπε...

Πολύ συγκινητικό! Μου έφερες πολλές σκέψεις στο μυαλό μου. Καταρχήν σκέφτηκα τον μπαμπά μου που αν πάθει κάτι δεν είναι μόνο μπαμπάς δικός μας, έχει υπάρξει και μπαμπάς στα εγγόνια του και αφού για αυτά είναι δυο φορές μπαμπάς θα πονέσουν τόσο πολύ.
Επίσης σκέφτηκα τον παππού μου που πέθανε όταν πήγαινα γυμνάσιο. Όλα έγιναν πολύ ξαφνικά και δεν το περίμενα. Τότε ήταν το αγαπημένο μου άτομο στη γη. Ακόμα και χρόνια αργότερα έβλεπα στον ύπνο μου ότι ζει και όταν ξύπναγα έπρεπε να στενοχωρηθώ πάλι απ'την αρχή.
Πάντα προσεύχομαι πριν κοιμηθώ για όλους, αλλά πάντα πρώτος στο μυαλό μου είναι ο παππούς μου. Για μένα η προσευχή και η σκέψη γενικότερα είναι ένας τρόπος να νιώθω ότι κάνω κάτι για αυτούς που έχουν φύγει. Πιστεύω ότι υπάρχει παράδεισος και μια μέρα θα είμαστε πάλι μαζί.
Συγγνώμη που έγραψα τόσα πολλά, δεν το συνηθίζω.
Εύχομαι να τον έχεις πάντα στο μυαλό σου και να έχεις όμορφες αναμνήσεις.

Dimitra είπε...

Είναι τόσο λυπηρό να "φεύγουν" γονείς... Όσο μεγαλώνουμε τόσο χειρότερα γιατί έχουμε ακόμα περισσότερες αναμνήσεις μαζί τους. Την ημέρα του γάμου μας, τη γέννηση των εγγονιών, τα πρώτα βήματά τους...
Τα είπες πολύ όμορφα, θα σε βλέπει από ψηλά και θα είναι περήφανος για την κορούλα του.
Λυπάμαι που σε γνώρισα κάτω από τέτοιες συνθήκες.
Ότι και να σου πούμε εμείς, εσύ περνάς όλο το ζόρι. Ελπίζω κάθε μέρα που περνάει να σου απαλύνει τον πόνο.

Δημοσίευση σχολίου

 
;