Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

''ξεκόλλα''...

...ακούω κάποιον να μου λέει ψιθυριστά..
''Είναι κανείς εκεί;''ρωτάω και η φωνή μου αφού κάνει μια βόλτα μέσα στο άδειο σπίτι,ήρθε και κάθησε μπροστά μου απορημένη.''Μπα,θα μου φάνηκε''μονολογώ και συνεχίζω να σαπουνίζω το σώμα μου,με περισσότερη μανία απο πριν.Λες και έτσι θα ξεκολλήσουν όλα τα άσχημα που ήρθαν και έγιναν ενα με το δέρμα μου.Οι μαύρες σκέψεις αφού έκαναν ενα κύκλο και σιγουρεύτηκαν οτι είμαστε μόνοι,βολεύτηκαν εκεί που έχουν στήσει τη φωλιά τους,μήνες τώρα..Μέσα στο κεφάλι μου.
''Ακούς τι σου λέω;Ξεκόλλα''..ακούω τώρα πιο δυνατά.
Ξεβολεύτηκαν και σαν να τρόμαξαν,φτερούγισαν και έφυγαν..''Τι στο καλό;''λέω.Τυλίγομαι βιαστικά με τη πετσέτα μου,σκουπίζω όπως όπως τα μαλλιά μου και με δειλά βήματα κατευθύνομαι προς τον καθρέφτη.Το είδωλο μου,χαμογελά με άνεση.''Μα..πως; Εσυ;''ψελλίζω.
''Άκου να σου πω καλή μου'',παίρνει με αυθάδεια το λόγο.''Αρκετά δεν μας σκότισες με τα προβλήματα σου;Όσο και αν προσπαθείς να τα στριμώξεις σε μικρά κουτάκια στο μυαλό σου,αυτά θα επιμένουν να βρίσκουν μικρές σχισμές και να σου βγάζουν τη γλώσσα,κορο'ι'δευτικά..Σαν τα πιτσιρίκια που προσπαθούν να τραβήξουν τη προσοχή των μεγάλων και κάνουν οτι περνάει απο το χέρι τους.Έτσι και τα δικά σου.Όσο και αν τα κάνεις οτι δεν τα βλέπεις,αυτά θα κάνουν το παν,να σου αποσπάσουν τη προσοχή.''
''Εσυ που τα ξέρεις όλα,για πες..τι πρέπει να κάνω;''του απαντώ με την ίδια αυθάδικη φωνή..
''Δεν τα ξέρω όλα.Ξέρω εσένα και αυτό μου φτάνει.Ζούμε και μεγαλώνουμε μαζί,το ξέχασες;Αντιμετώπισε τα.Κοίταξε τα στα μάτια με αποφασιστικότητα.Δείξε οτι δεν τα φοβάσαι.Οχι πια.Μη κολλάς σε καταστάσεις και γεγονότα που οδηγούν σε αδιέξοδο.Επειδή κάποτε δούλευαν όλα ρολόι,δεν σημαίνει οτι θα συνεχίσουν στο ίδιο τέμπο.Ψάξε καλά μέσα σου.Θυμήσου τι γράφαμε μαζί σε εκείνο το μικρό ροζ ημερολόγιο:''Όταν μεγαλώσω..θα γίνω..''Θυμάσαι τη λίστα που κάναμε;Βρες την ξανά.Ανακάλυψε καινούρια ενδιαφέροντα.Σαπούνισε καλά τα ταλέντα σου και άπλωσε τα στον ήλιο.Κάνε την αρχή για κάτι καινούριο.Κάτι πρωτότυπο.Ψάξε γύρω σου για συνεργάτες.Οπαδούς του ήλιου.Υποστηρικτές της θετικής ενέργειας.Κυνηγούς ταλέντων.Τους δικούς σου ανθρώπους.Αυτούς που δεν το βάζουν κάτω.Πιάνουν στις παγίδες που έχουν στήσει, τη ζωή.Και την κάνουν δικιά τους.Σβήνουν με γομολάστιχα το παρελθόν και στήνουν δουλειές,σκηνικά,ιστορίες,φιλίες,απο την αρχή.Δεν είναι και τόσο κακό να πας λίγο πίσω.Έτσι θα πάρεις φόρα,καλή μου.
Σκέψου..κορόνα γράμματα,δικά σου!''
..τα λόγια έσβησαν σιγά σιγά.Μα η φωτιά που άναψαν στη καρδιά μου,ολοένα και φούντωνε..Τώρα έμενε να βρω ξυλαράκια ζωής,για να τη συντηρήσω.Δύσκολο,μα δεν έχω και άλλη επιλογή.Παρά να μαζέψω τα κομμάτια μου ενα-ενα και να στήσω το δικό μου παραμύθι απο την αρχή.Τι και αν σε λίγα χρόνια θα αγγίξω τα σαράντα;Θα αρχίσω να σχεδιάζω,τώρα κιόλας το καινούριο μου μέλλον.Σαν τότε που έγραφα με όλη την αθωότητα των νεανικών μου χρόνων:''Όταν μεγαλώσω..θα γίνω''..
..μόνο που τώρα θα προσθέσω:''Τώρα που μεγάλωσα..μπορώ να τα καταφέρω όλα''..
(photos from weheartit)

15 σχόλια:

christina's eyes είπε...

πολύ ωραίο κείμενο...καλημέρα!

Evi @ sexta-feira είπε...

Καλημερα!
Πολυ ωραιο! :)

confusedmind είπε...

Καλημέρα!! Ετσι είναι! Φτιάχνουμε το δικό μας παραμύθι και συνεχίζουμε...Ακόμα και όταν βλέπεις μαύρο πέπλο μπροστά σου το μεταμορφώνεις σε άσπρο...και η ζωή συνεχίζεται!
Για το γράψιμό σου ξέρεις την άποψή μου!
Φιλάκια!!

Stavroulaki A είπε...

ραφεις πολυ όμορφα και οι σκεψεις σου ειναι πολυ σωστες!! πρεπει ολοι να ξεκολλησουμε!!

maria είπε...

Οπως τα λες είναι συμφωνώ μαζί σου. Μου αρέσει και ο τρόπος που τα λές.
καλό απόγευμα

Nasia είπε...

επιβάλλεται να συνεχίσουμε ,ειδικά όσες είναι μητέρες!

Katerina Verigka είπε...

"Κάνε την αρχή για κάτι καινούριο.Κάτι πρωτότυπο.Ψάξε γύρω σου για συνεργάτες.Οπαδούς του ήλιου.Υποστηρικτές της θετικής ενέργειας.Κυνηγούς ταλέντων.Τους δικούς σου ανθρώπους.Αυτούς που δεν το βάζουν κάτω." Να το ακούς το υποσυνείδητό σου!!


Ελένη Κερσένογλου missticklemepink.blogspot είπε...

...δεν έχω τίποτα να προσθέσω. Με κάλυψες. Keep going

me (maria) είπε...

Όλα τα μπορούμε...πάρε φόρα και όρμα!!!

το χειρότεχνο είπε...

πολυ ωραιο κειμενο , συγκινητικο και με ωραιο τροπο γραμενο.συμφωνω και επαυξανω σε οσα γραφεις.ποτε δεν πρεπει να παραιτουμαστε, η ζωη ειναι ενας διαρκης αγωνας, πρεπει να το παλευουμε κ να συνεχιζουμε με μια δοση χαρας κ ευτυχιας μεσα σε ολες τις δυσκολιες

Neli είπε...

Όταν θες σε όποια ηλικία και να είσαι πάντα τα καταφέρνεις όλα,θέληση να υπάρχει ,φιλιά.

Pinelia είπε...

Γράφεις πολύ πολύ ωραία!

sophiesspa είπε...

Πόσο όμορφο και αισιόδοξο το άρθρο σου.. Και πόση ανάγκη έχουμε οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα να ακούμε τέτοια λόγια γεμάτα θετική ενέργεια.. Και να σου δίνουν κίνητρο να συνεχίσεις δυναμικά και να πάς κόντρα σε όλη την κατάθλιψη που κυριαρχεί.. Υπέροχο! Ευχαριστώ!!

Tina Pippo είπε...

Υπέροχο κείμενο! Και ξανά από την αρχή! Όλα από την αρχή! Μπορούμε! Το θέλουμε;;;
Φιλιά!!!

evonita είπε...

πολύ όμορφο, μου άρεσε το τέλος της ιστορίας!

Δημοσίευση σχολίου

 
;