Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

είναι κάτι νύχτες...

Έχει μια νύχτα απόψε..
Προκλητική,καυτή,ξελογιάστρα..Απλώνεις το χέρι σου και το φεγγάρι έρχεται και ξεκουράζεται επάνω του.Οι πρώτες πρωινές ώρες σέρνουν τα πόδια τους στη πόλη την ίδια στιγμή που τα δάχτυλα μου χορεύουν στο πληκτρολόγιο..Το παράθυρο,είναι ανοιγμένο διάπλατα και το ζεστό αεράκι παίζει κρυφτό με τις κουρτίνες..Είναι απο εκείνες τις ''άλλες''νύχτες..Εκείνες, που θέλεις να ανοίξεις δειλά την πόρτα τις καρδιάς σου και να ξεχυθεί το ποτάμι των συναισθημάτων σου..Είναι η στιγμή της κάθαρσης..όσο και αν το σώμα λαχταράει να παραδοθεί στα χέρια του Μορφέα,η ψυχή αντιστέκεται.''Ήρθε η ώρα'',ψιθυρίζει..Και εφόσον το ποτάμι αρχίσει το ταξίδι του,δεν γυρίζει πίσω.
Όλα τα μυστικά πιασμένα χέρι χέρι,χάνονται στην αγκαλιά της νύχτας.Κρύβονται στο φουστάνι της και μυρίζουν λαίμαργα το μεθυστικό άρωμα της.Τα προβλήματα,λύνουν τους κόμπους τους και ξάφνου χάνουν λίγη απο τη δύναμή τους.Το μαγικό χέρι αυτής της υγρής καλοκαιρινής νύχτας έκανε το θαύμα του..Τα έσπρωξε απαλά,έξω απο την αυλή της καθημερινότητας σου και τα ξεγέλασε κερνώντας τα, γλυκό βύσσινο..Αυτό που έτρωγες μικρή κρυφά απο το βάζο της μαμάς..Απασχολημένα καθώς είναι,εσυ μπορείς να στρέψεις το βλέμμα σου αλλού.Στα κρυμμένα όνειρα σου.Αυτά που έχεις σαν φυλαχτό,βαλμένα προσεχτικά στο πιο ψηλό ράφι της ζωής σου..Μα είναι τόσο ψηλά που σπάνια πια ξεσκονίζεις..Και μένουν εκεί.
Γέρικα πια.Άχρηστα.Μόνα.
Μα εσυ,θυμάσαι κάθε λέξη.Κάθε υπόσχεση.Απλώς περιμένεις την κατάλληλη στιγμή.Αυτή που μια λέξη,θα σε κάνει να ψηλώσεις λίγο παραπάνω και να τα φτάσεις..Ενα πνιχτό γελάκι,σου αποσπά την προσοχή..Εκείνο το αστέρι ψηλά,γελάει πονηρά με τα λόγια αγάπης που του εμπιστεύτηκε το φεγγάρι..Ένα τριζόνι κάπου μακριά τραγουδάει τον έρωτα του..Και εσυ κλείνεις τα μάτια.Απολαμβάνεις με όλες τις αισθήσεις σου,αυτό το υπέροχο βράδυ του καλοκαιριού.Παρακαλάς να μην τελειώσει ποτέ.Αν η ευτυχία μπορούσε να χωρέσει κάπου,σίγουρα θα ήταν σε τούτα εδω τα λεπτά.Σε τούτη εδω τη νύχτα..
Που σέρνει αιώνες τώρα το φόρεμα της στις γειτονιές του κόσμου και ερωτροτοπεί με το φεγγάρι..
Που κερνάει γλυκό βύσσινο και ξεγελάει τα μυστικά σου..
Το αεράκι συνεχίζει τα παιχνίδια του και τα δάχτυλα μου,αποκαμωμένα πια,χάνοντας τα βήματα,σταμάτησαν το τρελό χορό τους..
Καλό ξημέρωμα...

9 σχόλια:

GURU είπε...

nice writing!!!!Καλό μας βράδυ!!

me (maria) είπε...

Πωπω...γιατί τελείωσε?
Γράφεις πολύ όμορφα!!!

myStickland είπε...

(Καλή μας μέρα..πια:)

Maria είπε...

Κάθε φορά που γράφεις ένα καινούριο post, λέω αυτό είναι το καλύτερο που έχω διαβάσει, μέχρι που έρχεται το επόμενο και.... πάλι από την αρχή!!!
Συνέχισε έτσι!!! Φιλάκια!!!

ART NOUVEAU είπε...

Are you a writer??
Πολυ ομορφο και γλυκο!!

myStickland είπε...

Σας ευχαριστώ κορίτσια..σας φιλώ!

myStickland είπε...

Όχι,αλλά μου αρέσει να πλέκω ιστορίες..
χαίρομαι που σου αρέσει..
καλό βράδυ<3

Claire D. T είπε...

Πάντα χαίρομαι να διαβάζω τις αναρτήσεις σου.. Γράφεις τόσο ωραία, με ταξιδεύεις!!

Πολλά φιλιά

miranta είπε...

Μόλις το ανακάλυψα!γλυκό,ρομαντικό και ταυτόχρονα κυνικό,απολαυστικό,ταξιδιάρικο.Μπράβο σου!

Δημοσίευση σχολίου

 
;