Τρίτη 29 Μαΐου 2012

x-rays..

Όταν ήμουν μικρή αγαπημένοι μου ήρωες ήταν αυτοί που μπορούσαν να διαβάσουν τις σκέψεις των άλλων.Μεγαλώνοντας το σκεφτόμουν συνέχεια.Πίστευα οτι θα ήταν τέλειο να μπορούσες να τρυπώσεις στο μυαλό του άλλου και να μπορέσεις να αποκρυπτογραφήσεις όλα τα ''μυστήρια''της συμπεριφοράς του.Έτσι θα γλίτωνα απο τις κακοτοπιές.Θα ήμουν ικανή να επεξεργαστώ ανθρώπους και καταστάσεις ευκολότερα..
Τα χρόνια που πέρασαν, μου δίδαξαν οτι όσο λιγότερα ξέρουμε τόσο το καλύτερο.Καμιά φορά καλύτερα να μη ξέρεις και τίποτα..
..Γιατί ίσως πληγωθείς.Γιατί ίσως πληγώσεις.Aφου λοιπόν, αποδέχθηκα μια και καλή οτι ήταν αδύνατο να διαβάζω τις σκέψεις,αποφάσισα να μελετήσω τους ανθρώπους γενικότερα.Μπορεί με αυτό το τρόπο να μη γνώριζα με απόλυτη σιγουριά τι κρυβόταν στο μυαλό τους αλλά τουλάχιστον θα μπορούσα να καταλάβω τι με περιμένει..Μπορώ να πω οτι στην αρχή δυσκολεύτηκα.Έπρεπε να απομονώσω τα λόγια και να εμπιστευθώ τις κινήσεις των χεριών,του προσώπου και του σώματος γενικότερα.
Διάβαζα, οτιδήποτε μπορούσε να με βοηθήσει σε αυτή τη παράξενη ασχολία μου.Συμπεριφερόμουν λίγο περίεργα και στη καθημερινότητα μου.Ενώ βρισκόμουν σε μια παρέα,προσπαθούσα να αποκρυπτογραφήσω τη γλώσσα του σώματος των ανθρώπων που βρίσκονταν γύρω μου.Πολλές φορές,σιωπούσα και κοιτούσα.Μου άρεσε πολύ το γεγονός οτι μπορούσα να ''δω''λιγάκι παραπέρα απο ότι οι άλλοι.Αυτή η ''περίεργη''συνήθεια με ακολουθεί ακόμη και τώρα.Λατρεύω να κάθομαι σε πολυσύχναστους χώρους και να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου.Με το χρόνο σύμμαχό μου,έχω φτάσει σε ενα πολύ καλό επίπεδο.
Μπορώ να σου πω σχεδόν με ακρίβεια τι αισθάνεται ο διπλανός μου, με τον τρόπο που κοιτάζει τριγύρω,απο τον τρόπο που ανοίγει τη τσάντα ή ακουμπάει το φλυτζάνι του.Αν θέλω να το τραβήξω λίγο περισσότερο πλάθω και ιστορίες γύρω απο την καθημερινότητα του.Η λάμψη που θα δω στα μάτια του,θα με βοηθήσει να κεντήσω τα όνειρα του,τις λαχτάρες του.Απο τη στάση του κορμιού του,θα του σχεδιάσω καινούριες εμπειρίες και δρόμους.Αυτή μου η ικανότητα με έχει βοηθήσει και στη καθημερινότητα μου.Στις καθημερινές μου συνομιλίες,μπορώ να αισθανθώ το πως ή τι περίπου νιώθει αυτός που βρίσκεται απέναντι μου.Αν με συμπαθεί ή όχι,αν κάτι τον απασχολεί ή αν απλώς θα επιθυμούσε να βρίσκεται εδω μαζί μου ή κάπου αλλού.
Δε σου κρύβω οτι μερικές φορές τρομάζω με αυτά που λαμβάνουν ''οι κεραίες ''μου.Θα ήθελα απλώς να περνούσε επιφανειακά το βλέμμα μου και να μην είχα εξασκήσει αυτό το ''χάρισμα''.Mε φόβο και δέος έρχομαι αντιμέτωπη με τα αληθινά συναισθήματα που κρύβονται πίσω απο κούφιες λέξεις.Πολλές φορές,δικαιολογώ κάποιες συμπεριφορές και καταστάσεις.Βρίσκω το λόγο ύπαρξης τους.Μόνο όταν με ενδιαφέρει, όμως.Άλλες φορές, απλώς υποκρίνομαι οτι δεν έχω καταλάβει τίποτα.Και προχωράω παρακάτω.Με μαθηματική ακρίβεια όμως,όλα αυτά που ''είδα''εμφανίζονται μπροστά μου.Γιατί όσο και αν τα λόγια χαράξουν τη δική τους πορεία,η γλώσσα του σώματος,ξεγυμνώνει σκέψεις και συναισθήματα..
(photos by weheartit)

10 σχόλια:

kathycallie είπε...

Αυτή την σκέψη την είχα πολύ έντονα πριν δύο χρόνια... έλεγα μακάρι να μπορούσα να διαβάζω την σκέψη... να ξέρω... να μην έχω αμφιβολίες για τους ανθρώπους που είναι γύρω μου... Να είμαι η Though-Woman (a la wonder-woman)... Βέβαια στην πορεία προσπαθώ να εμπιστευτώ το ένσtικτο μου και να κοιτάζω πίσω από τις λέξεις. Δεν έχω εντρυφήσει βέβαια όσο εσύ αλλά όντως καμιά φορά όσο λιγότερα ξέρεις τόσο το καλύτερο. Ωραία η ανάρτησή σου σήμερα...μπράβο. Σε φιλώ. Callie by Anthomeli

christinaD είπε...

"Νιώθεις" διάφορα δλδ ε? πω πω!!, μου αρέσει όπως τα γράφεις, ωραία ανάρτηση. Κι εγώ το κάνω πολλές φορές...να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου...

princess είπε...

Κάποιες φορές θα ήθελα κι εγώ να είχα αυτό το χάρισμα, για να μπορώ να διακρίνω τι είναι λάθος και τι σωστό, αν πρόκειται να πληγωθεί η ψυχή μου, αν το μονοπάτι που διάλεξα θα με οδηγήσει στο φως ή στον γκρεμό ...
Όμως επειδή είμαι κι εγώ ένα πλάσμα το Θεού, αρκούμαι στο να συνεχίσω το δρόμο μου, με τα όποια λάθη, γιατί έτσι είναι το ταξίδι της ζωής! Ένα μεγάλο μάθημα, που θα μας κάνει καλύτερους ή χειρότερους ανθρώπους!
Πολύ όμορφη η ανάρτησή σου! Μπράβο που ασχολήθηκες με ένα τέτοιο θέμα και έχεις καταφέρει αυτό το χάρισμα να είναι σύμμαχός σου! Φιλιά πολλά!

Kiki είπε...

Είναι χάρισμα, έμφυτο, το έχεις εξελίξει; Δεν ξέρω τι απ'όλα ισχύει σίγουρα πάντως σε βοηθάει, είναι μια ασπίδα προστασίας, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι αυτό που δείχνουν και φυσικά ότι λάμπει μόνο χρυσός δεν είναι!!!! Εγώ πάλι συνηθίζω να ενθουσιάζομαι με τους ανθρώπους, Βλέπω κοντά και όχι μακριά, με αποτέλεσμα να απογοητεύομαι συνεχώς!!!Όχι μ'εκείνους αλλά με το μικρό μου το μυαλό που δεν βγάζει κεραίες...!!! Φιλιά πολλά έξυπνο παιδί!!!!

myStickland είπε...

Χάρισμα ή έμφυτο,πες το όπως θες!Απο όσο θυμάμαι,πάντως τον εαυτό μου,πάντα κάτι γινόταν και ''οι κεραίες''μου,έπιαναν τα σημάδια!Το θέμα είναι οτι το ''δούλεψα''όλο αυτό και τώρα το εμπιστεύομαι περισσότερο!Και πίστεψέ με,πάντα πιάνει!
φιλιά,
xxx

myStickland είπε...

Πόσο συμφωνώ μαζί σου!Όσο λιγότερα,τόσο το καλύτερο!Απο την άλλη,
πρέπει να εμπιστευόμαστε το ένστικτο μας,συχνότερα!
Καλό απόγευμα!

myStickland είπε...

Αν με αφήσεις να παρατηρήσω για λίγο το συνομιλητή μου,θα καταλάβω πολλά!Τα συναισθήματα του εκείνη τη στιγμή,τι μπορεί να σκέφτεται ή τι θέλει να ΄΄ακούσει΄΄..Πρέπει να παρατηρούμε τους ανθρώπους,έτσι θα τους καταλάβουμε καλύτερα!
Φιλιά!

myStickland είπε...

Να σου πω την αλήθεια και εγω πολλές φορές,αφήνομαι και όπου με βγάλει!!Αλλά τις περισσότερες φορές,όλο αυτό βγαίνει προς τα έξω ασυναίσθητα!
να είσαι πάντα καλά!

Μαζί... KaPa είπε...

Σε πιστεύω! ναι είμαι σίγουρη πως είσαι πολλή καλή "αναγνώστρια"...θέλει και το ταλέντο του το θέμα, αλλά με την δική σου αναλυτική συμπεριφορά και παρατηρητικότητα, αν κρίμω δηλαδή από τον τρόπο που γράφεις.και σκέφτεσαι στα γραπτά σου..χε χε, είμαι σίγουρη οτι δύσκολα να σου ξεφ΄θγει κάποιος!!! Γλυκιά μου... καληνύχτα και εγώ τελικά συμφωνώ τόσο με αυτό το τελικό σου συμπέρασμα...όσο λιγότερα ξέρεις καμιά φορά, τόσο πιο ασφαλής και προστατευμένος νιώθεις...αλλά που εσύ!!!!άντε κι εγώ μαζί....

Ζαχαρωτό Τριαντάφυλλο είπε...

τώρα τελευταία την έχω πάθει κι εγώ μια ψιλο-εμμονή με αυτό που περιγράφεις.. τελείωσα ένα βιβλίο σχετικά με τη γλώσσα του σώματος και άρχισα να παρατηρώ πράγματα που πριν δε με απασχολούσαν καν.. χρησιμότατο πάντως.. :) καλή συνέχεια!

Δημοσίευση σχολίου

 
;