Tι θα έλεγες να ταξιδεύαμε,αρκετά χρόνια πίσω;
Τότε που οι καντάδες, ήταν τρόπος ζωής και έκφρασης,αρκετά δημοφιλής, στους νέους της εποχής.Ένας ρομαντικός τρόπος, να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα τους,την ευαισθησία τους,την αγάπη,που τους έκαιγε τα σωθικά!Κρυμμένοι,πίσω από τις φυλλωσιές των δέντρων και με σύμμαχο τις σιωπηλές γειτονιές,τραγουδούσαν λόγια έρωτα.Με μόνη παρέα,τις κιθάρες,τα βιολιά τους και το κορίτσι τους,που κρυφοκοίταζε μέσα από τις γρίλιες,χαμογελώντας πονηρά..
Πόσο όμορφα ήταν τότε!!
Μα οι καντάδες, χάθηκαν όπως και τόσα άλλα όμορφα στοιχεία εκείνης της όμορφης εποχής..Η τεχνολογία έχει αντικαταστήσει,τις κιθάρες,οι πολύβουες μεγαλουπόλεις,τις γειτονιές..Τα μουσικά μηνύματα αγάπης, μπορούν γρηγορότερα και με μεγαλύτερη ευκολία να βρουν το ''στόχο''τους, απλά και μόνο με το πάτημα, μερικών πλήκτρων..
Για σκέψου όμως..
Πώς θα σου φαινόταν, αν την ησυχία της νύχτας, την πλημμύριζε μια μελωδία, από τα παλιά;
πώς θα σου φαινόταν, αν ο αγαπημένος σου, διάλεγε τους στίχους του Ερωτόκριτου,για να σου τραγουδήσει τον έρωτα του;
''Ζωγραφιστή σ'όλον τον νουν έχω τη στόρησή σου και δεν μπορώ άλλη να δω παρά την ειδική σου.Εγω,δεν σ' εζωγράφισα, ήβγαλα απ'την καρδιά μου αίμα και με το αίμα μου, έγινε η ζωγραφιά μου..''
Τότε που οι καντάδες, ήταν τρόπος ζωής και έκφρασης,αρκετά δημοφιλής, στους νέους της εποχής.Ένας ρομαντικός τρόπος, να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα τους,την ευαισθησία τους,την αγάπη,που τους έκαιγε τα σωθικά!Κρυμμένοι,πίσω από τις φυλλωσιές των δέντρων και με σύμμαχο τις σιωπηλές γειτονιές,τραγουδούσαν λόγια έρωτα.Με μόνη παρέα,τις κιθάρες,τα βιολιά τους και το κορίτσι τους,που κρυφοκοίταζε μέσα από τις γρίλιες,χαμογελώντας πονηρά..
Πόσο όμορφα ήταν τότε!!
Μα οι καντάδες, χάθηκαν όπως και τόσα άλλα όμορφα στοιχεία εκείνης της όμορφης εποχής..Η τεχνολογία έχει αντικαταστήσει,τις κιθάρες,οι πολύβουες μεγαλουπόλεις,τις γειτονιές..Τα μουσικά μηνύματα αγάπης, μπορούν γρηγορότερα και με μεγαλύτερη ευκολία να βρουν το ''στόχο''τους, απλά και μόνο με το πάτημα, μερικών πλήκτρων..
Για σκέψου όμως..
Πώς θα σου φαινόταν, αν την ησυχία της νύχτας, την πλημμύριζε μια μελωδία, από τα παλιά;
πώς θα σου φαινόταν, αν ο αγαπημένος σου, διάλεγε τους στίχους του Ερωτόκριτου,για να σου τραγουδήσει τον έρωτα του;
''Ζωγραφιστή σ'όλον τον νουν έχω τη στόρησή σου και δεν μπορώ άλλη να δω παρά την ειδική σου.Εγω,δεν σ' εζωγράφισα, ήβγαλα απ'την καρδιά μου αίμα και με το αίμα μου, έγινε η ζωγραφιά μου..''
5 σχόλια:
τι όμορφο ποστ... τα χρειαζόμαστε τέτοια ποστ.
Full romance αλλά μου αρέσει!!!! ΧΧΧ
Πόσο τρυφερά γράφεις...για όλες αυτές τις στιγμές που χάθηκαν, για τους έρωτες που χάθηκαν, για μια ολόκληρη εποχή που χάθηκε....αχ βρε κοριτσάκι!!
τι γλυκεια και ομορφη αναρτηση, ρε ρομαντικη διαθεση και ταμπεραμεντο...
ειμαι που ειμαι ευαισθητο ρομαντικουλα, τωρα μαποτελειωσες...
Τέλειο! Και να σου πω και κάτι; Ο Ανδρέας μου γράφει που και που μαντινάδες...Shhhhh
Δημοσίευση σχολίου