Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Dear diary...



Αγαπημένο μου ημερολόγιο..
Σήμερα είχα την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον, που δεν θα με κρίνει,δεν θα με κατηγορήσει για τις λάθος επιλογές μου,δεν θα μου χαϊδέψει τα αυτιά..Θέλω να με αντιμετωπίσει όπως εγω εσένα..σαν ενα απλό, άσπρο χαρτί....
....τις περισσότερες φορές οι λέξεις, βγαίνουν αβίαστα, απο το μυαλό μου και βρίσκουν το στόχο τους..άλλες πάλι φορές γράφω και σβήνω...ασταμάτητα..
..κουβάρι οι εικόνες, τα συναισθήματα...τα λόγια δένονται κόμπος και ο δρόμος της υπόλοιπης μου ζωής ,παύει να είναι στρωμένος με τριαντάφυλλα.. 


..που πήγε εκείνο το κορίτσι με το χαμόγελο και την πεποίθηση οτι θα αλλάξει τον κόσμο??..που χάθηκαν όλα αυτά τα όνειρα?? ποιός αέρας τα πήρε μακριά?? ποιά κακιά μάγισσα..τα μεταμόρφωσε σε ..στάχτη??
..γιατί η ζωή μου απο διασκέδαση έγινε ..ανάγκη για επιβίωση??..ποιός είναι αυτός που μου στέρησε ώρες,λεπτά, στιγμές πολύτιμες απο την οικογένεια μου??.. .Το κουτάκι της απάντησης, παραμένει κενό..Απο ποιό σημείο και μετά η δουλειά, έπαψε να είναι διασκέδαση, αλλά αγγαρεία?


Απο εκείνο το σημείο που γυρνάς κατάκοπη σπίτι και βλέπεις τα μωρά σου, να είναι κοπέλες πια, με  τη δική τους ζωή και ανάγκες..Και λές: εγω που ήμουν? Γιατί να τα χάσω όλα αυτά?
Πόσες φορές ήθελα να υπήρχε μια μηχανή του χρόνου να με γυρίσει λίγο πίσω..να τα νανουρίσω πιο πολύ, να τα αφήσω να κοιμηθούν στην αγκαλιά μου περισσότερο,να μυρίσω την αναπνοή τους, να χαϊδέψω τα μεταξένια μαλλιά τους..Μα δεν είχα - και ούτε έχω - την πολυτέλεια να το κάνω..


Η ζωή μου ενα αδιάκοπο τρέξιμο, να προλάβω deadlines,που δεν γνωρίζουν οικογένεια,φίλους,σύντροφο..Να τρέξω να τους εχω όλους ικανοποιημένους, αφήνοντας τα δικά μου ''θέλω'', να στριμωχτούν σε μια γωνία της μέρας ..μήπως και βρούν λίγο χρόνο να πάρουν σάρκα και οστά..Μα δυστηχώς όλα αυτά στοιβαγμένα σε ενα σακούλι, δεν αναπνέουν και αργοπεθαίνουν με τη φράση..''ίσως αύριο, λίγο ακόμα υπομονή..''Μα η υπομονή χάνεται, όπως και ο χρόνος στη κλεψύδρα μου.. Όμως....


..απο σήμερα κιόλας, απο αυτή τη χρονιά, θα σταματήσω να περιμένω το αύριο,για να κάνω αυτό που θέλω, σήμερα.Θα γυρίσω την πλάτη στις υποχρεώσεις και θα προσπαθήσω να είμαι εκεί, δίπλα σε αυτούς που αγαπώ, περισσότερο..Γιατί ο χρόνος, δεν γνωρίζει αναμονές..Γιατί το ποτάμι της ζωής δεν γυρίζει πίσω.Όλα αυτά τα ωραία που καταφέραμε μαζί με τα κορίτσια μου, αυτά τα λίγα εικοσιτετράωρα των διακοπών,θα υποσχεθώ σε τούτο εδω το ημερολόγιο, οτι θα τα πραγματοποιούμε συχνότερα.Τα γέλια τους, οι αγκαλιές τους, τα παιχνίδια τους, θα είναι πάντα εκεί και θα γεμίζουν το σπίτι μας, ακόμα και αν εγω είμαι τόσο κουρασμένη απο το φορτίο της ημέρας.


.Θα ξαπλώνω μαζί τους στο καναπέ ,παίρνοντας αγκαλιά, τις παγωμένες πατουσίτσες τους, βλέποντας μαζί την αγαπημένη τους ταινία, ακόμα και αν αποκοιμηθώ δίπλα τους, αποκαμωμένη και δεν καταφέρω να δω ποτέ, το τέλος της.Θα καθίσω οκλαδόν στο χαλί και θα παίξω μαζί τους,το αγαπημένο μας επιτραπέζιο, χωρίς να κοιτάζω το ρολόι μου.Θα τρώμε όλοι μαζί πρωινό, λίγο πριν φύγουμε για τις υποχρεώσεις της ημέρας και θα συνεχίσω να τους χτενίζω τα μαλλιά, σιγοτραγουδώντας το αγαπημένο τους νανούρισμα,ακόμα και αν έχουν περάσει αρκετά χρόνια απο τότε,που ήταν μικρά μωράκια..  Είμαι αποφασισμένη να μην τα χάσω -πια-  όλα αυτά τα μικρά και χαριτωμένα,για κανένα deadline του κόσμου!!
..και αυτό είναι υπόσχεση..

(photos from weheartit)

14 σχόλια:

mammy on line είπε...

Καλή εβδομάδα myStick land!Μην αφήσεις κανένα deadline να σε κάνει να μετανιώνεις για στιγμές που σου "έφυγαν".
Κάνεις σκέψεις τρυφερές, δυνατές και τόσο αληθινές!

L. είπε...

Η καθημερινότητα μας στερεί χαρές και μας προσθέτει χρόνια! Και ξάφνου στον καθρέφτη δεν βλέπουμε τίποτα άλλο, από ένα κατάκοπο σώμα, ένα χλωμό πρόσωπο.
Αλλά ποτέ δεν είναι αργά..., αρκεί να το συνειδητοποιήσεις και να ξεφύγεις... κι εσύ το έκανες ήδη!
Καλό ξεκίνημα στην νέα σας καθημερινότητα κοριτσάκι...

Βάσω - Οι ιστορίες της μαμάς μου είπε...

Πόσες φορές έχω σκεφτεί όλα αυτά που γράφεις! Πότε όμως δυστυχώς δεν κάνω τίποτα για να τα αλλάξω. Αφήνω τον καιρό να περνάει αναπολώντας το παρελθόν και απορώντας παράλληλα πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός.

Μαζί... KaPa είπε...

Σε ξέρω είσαι εγώ...!Κράτα την υπόσχεση σου, μα ότι και να γίνει να ξέρεις μόνο και μόνο που το θέλεις τόσο πολύ δείχνει πόσο καλός γονιός είσαι και οι μικροί σου άνθρωποι το ξέρουν.Η υπόσχεση είναι για εσένα για εκείνους...πάντα ήσουν εκεί!!!:) Έδωσα κι εγώ μια υπόσχεση και θα την κρατήσω...μαζί σου...

aigli είπε...

Η αιώνια απορία
"..που πάει ο καιρός που φεύγει
κι όταν φτάνει, ξαναφεύγει..."

Marie είπε...

Στο χέρι μας είναι... Την ίδια υπόσχεση έδωσα κι εγώ. Ώρα λοιπόν να την κάνουμε πράξη!

Μαμά Κουκουβάγια Βέρα είπε...

Θα τα καταφέρεις. Γιατί τα σκέφτηκες κι έχεις αυτή τη θετική ενέργεια. Μην χάσεις τίποτα άλλο που θα μετανοιώσεις μετά. Κι εμείς μαζί σου..όλοι δίνουμε παρόμοιες υποσχέσεις..

kiki είπε...

Νομίζω ότι η´ανάρτηση σου αντιπρωσοπεύει τις περισσότερες έργαζόμενες μητέρες!Μακάρι να καταφέρεις να πραγματοποιήσεις την υπόσχεσή σου γιατί αξίζει να ζήσεις ουσιαστικά το μεγάλωμα των παιδιών σου!!! Όπως πολύ σωστά είπες ο χρόνος δεν περιμένει ούτε γυρίζει πίσω....

Κερασία είπε...

Θα συμφωνήσω με τη Marie...απολυτα!!

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΠΟΣΗ ΠΙΚΡΑ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΑ ΖΗΣΕΙΣ...ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ....ΑΡΚΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ!!!!!!!!ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙΣ!!!!!!!ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΤΥΨΕΙΣ....Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΑΓΧΟΣ....ΜΗΝ ΠΙΕΖΕΣΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΣΟΥ....
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!!!!!!!

Δήμητρα είπε...

Καλώς σας βρήκα! Πολύ όμορφο το ιστολόγιό σας και το κείμενο που γράψατε έχει πολύ νόημα. Καλή εβδομάδα να έχετε!

Dark13Sun είπε...

μου άρεσε πολύ η αισιοδοξία για αλλαγή...καλή αρχή λοιπόν.

tzeni xr. είπε...

Πόσο σε καταλαβαίνω!!!!

Lyriel είπε...

Χαίρομαι που την είδες έτσι, μη λες πως είναι αργά, είναι πολλοί που δεν το καταλαβαίνουν και ποτέ ξέρεις, και κυλάει η ζωή περιμένοντας διαρκώς το αύριο, το οποίο είναι σχεδόν ανύπαρκτο, αφού όταν θα έρθει και πάλι στο τώρα θα είναι.. Να βρίσκεσαι όσο μπορείς στο εδώ και τώρα και θα διαπιστώσεις πόσο χαλαρωτικό είναι για τον εγκέφαλο να εξαφανίζεις το παρελθόν και το μέλλον, έστω και για μερικές ώρες την ημέρα. 'Ετσι είναι τα παιδιά κατά κάποιο τρόπο. Περισσότερο στο τώρα. Άσε τα πρέπει στη δουλειά, και δώσε χρόνο στον εαυτό σου όσο μπορείς πιο πολύ. Μόνο τώρα ζούμε φιλενάδα μου :)
Καλή σου εβδομάδα **

Δημοσίευση σχολίου

 
;