Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

και όλα αυτά σε ενα...διάλειμμα!!

Πόσες φορές έχει τύχει να έχεις διαβάσει κάτι και να εύχεσαι να το είχες γράψει εσυ?
Πόσες φορές έχει τύχει να θέλεις να πείς τόσα και να μην σου βγαίνει λέξη? Και άλλα τόσα, έρχονται κάτι ακατάλληλες ώρες,εκεί που παρακαλάς να είχες στυλό και χαρτί για να μην χάσεις ούτε τόνο?Δεν είναι τυχαίο,που οι καλύτερες ιδέες έρχονται και στοιχειώνουν τη σκέψη μου, αργά τη νύχτα, στο κρεββάτι μου, λίγο πριν σφαλίσουν-κατάκοπα- τα βλέφαρα μου.


Τότε όλα μοιάζουν να παίρνουν τη θέση που τους αξίζει.Όλες οι λέξεις, βρίσκουν τη θέση τους, στο παζλ του μυαλού μου και η ομίχλη της ημέρας, ξεδιαλύνεται.Μα δεν τολμώ να τις τοποθετήσω στο χαρτί.Δεν τολμώ, ούτε πλευρό να αλλάξω.Φοβάμαι,μήπως μερικές φορές,κάποιες απο αυτές,χάσουν μέρος απο τη λάμψη τους και άλλες , μήπως κρυφτούν απο το φόβο της ανακάλυψης,σε μια άκρη του μυαλού μου.Τις αφήνω λοιπόν να χορεύουν όπως-όπως.Άλλοτε με προσεχτικά, μελετημένα βήματα και άλλοτε άναρχα και τσαπατσούλικα.Να όπως τώρα.Που οι σκέψεις,βομβαρδίζουν το είναι μου...

Απο μικρό παιδί δεν έλεγα πολλά.Κανείς δεν ήξερε τι κυκλοφορούσε μέσα στο μυαλό μου και τι αισθανόμουν. Αγαπημένη συνήθεια να διαβάζω-να ''ρουφάω''-στην κυριολεξία σελίδες ολόκληρες απο παραμύθια, ιστορίες με όμορφο ή όχι τέλος.Πάντα ήθελα να εκφράζω αυτά που με πήγαιναν λίγο πίσω,σε ενα κομμάτι άσπρο χαρτί.Μια αγαπημένη συνήθεια, που κάνω ακόμα και τώρα.Ο κόσμος των ενηλίκων έχει πολλά προβλήματα.Που ζητούν λύσεις.Ή έστω κάποιον να του τα πείς,να φύγουν απο πάνω σου, να ξελαφρώσεις.Εκαντοντάδες τέτοια φύλλα, βρίσκονται στριμωγμένα εδω και εκεί.Μόλις βάλεις και τη τελευταία τελεία,ξάφνου όλα μοιάζουν τόσο μακρινά και ασήμαντα.Μου αρέσει να γυρίζω πίσω σε αυτά, μετά απο καιρό και αφού όλα έχουν ξεθωριάσει.Τότε μου φαίνονται λίγο υπερβολικά ή παρατηρώ οτι η λύση ήταν εκεί κάτω απο τη μύτη μου.Ο εαυτός μου, μου την είχε υπαγορέψει, αλλά εγω ήμουν τόσο απασχολημένη με κάτι άλλο, που δεν το είχα προσέξει.

Θαυμάζω αυτούς που πάντα χειρίζονται το λόγο με περισσή μαεστρία.Αυτούς που χωρίς να λένε πολλά,φαντάζεσαι ακόμα περισσότερα.Θέλω να γίνω σαν και αυτούς, μια μέρα.Να γράφω και να γράφω, χωρίς οι λέξεις στερέψουν, χωρίς τα συναισθήματα μου να με προδώσουν.Μερικές φορές,θέλω να γράφω χωρίς να γυρίσω πίσω για να διορθώσω,χωρίς να σκεφτώ πως θα με χαρακτηρίσεις.Μια τέτοια μέρα είναι και η σημερινή.Είμαι στη δουλειά και έχω διάλειμμα.Το μυαλό μου όμως μου παίζει παιχνίδια.Είναι απο τις φορές που βαριέμαι αφάνταστα.Ναι, το παθαίνω αρκετές φορές.Θέλω να πατήσω το pause και να χαλαρώσω, λιγάκι.Αλίμονο όμως ..Ακόμα να βρω αυτό το κουμπάκι.Ίσως έχει απενεργοποιηθεί..Τι σου έλεγα λοιπόν?Α..ναι..όταν βαριέμαι λοιπόν,θέλω κουβέντα.Έτσι, χωρίς να λέμε κάτι σημαντικό..Περί ανέμων και υδάτων..Τέτοια μέρα είναι και σημερινή..Γιαυτό θυμήθηκα το φίλο μου απο τα παλιά..Γιαυτό και σε ζαλίζω τώρα..Όχι, όχι..δεν είμαι γκρινιάρα..Ήμουν και -συνεχίζω-να είμαι καλόβολη.Γκρινιάζω μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις : όταν πεινάω και όταν κρυώνω..α! και όταν νυστάζω..Δεν διστάζω να εκφράσω τα συναισθήματα μου και να αγκαλιάσω αυτούς που αγαπάω.Δυστηχώς όμως, πολλοί άνθρωποι δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους διαχυτικότητες.Τους φαίνεται παράξενο όταν σε ανύποπτο χρόνο -γιαυτούς- τους δίνω μια σφιχτή αγκαλιά και ενα πεταχτό φιλί!Είναι τόσο ωραίο να εκφράζεις τα συναισθήματα σου..ακόμα και αν είναι λίιγο απαγορευμένα..(....)


Μερικές φορές,θέλω απλώς να κάνω οτι μου κατέβει στο μυαλό..Να βγάλω τη ''μάσκα''της καθωσπρέπει και να βγω έξω στη βροχή..Χωρίς να φοβάμαι μήπως χαλάσουν τα ''τέλεια''μαλλιά μου, ή καταστραφεί το super μακιγιάζ μου.Να μη με νοιάζει τι θα πουν οι ''συνομήλικες''μου..(τσ..τσ..δεν ντρέπεται? στην ηλικία της??)..γιατί ? τι έχει η ηλικία μου, παρακαλώ?
 Και οι παντρεμένες - μαμάδες(πρόσθεσε ότι άλλο θέλεις-μαζί σου είμαι!)..έχουν ψυχή!!
Κορίτσια..αφήστε για μια φορά πίσω σας, τα πρέπει και τα μη και ελάτε να βγούμε παρέα στη βροχή..Θα έχει πολύ πλάκα!!


p.s.**η σημερινή ανάρτηση, ίσως σε ξενίσει, αλλά ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σου, έτσι όπως μου βγήκε,χωρίς ''λογοκρισία'', σε ενα διάλειμμα.. σε φιλώ<3
** μοιράζομαι μαζί σου το αγαπημένο μου τραγούδι,που βοήθησε λιγάκι στη ''σύνταξη''αυτού του post..(θυμίζει roof parties με φίλους,coctails,summer kisses under the sun.. εκεί κάπου στην εφηβεία, όπου όλα ήταν πιο απλά..)




**και απο αύριο θα είμαι η γνωστή -άγνωστη, mystickland σου....( το υπόσχομαι!!)
** saved by the bell..finally<3


photos from weheartit..

14 σχόλια:

aigli είπε...

Όχι δεν με ξένισε αλλά μου άρεσε πολύ η ανάρτησή σου!!! Μην φοβάσαι να γράφεις γιατί γράφεις πολύ όμορφα!!! Κι όσο γιαυτά που γράφεις, μαζί σου σ'όλα!!! Πολλά φιλιά!!!

kiki είπε...

Μαγευτική η ανάρτησή σου!!!Μακάρι το 2012 να πραγματοποιήσεις όλα σου τα όνειρα!Να βγάζεις συχνά το παιδί που κρύβεις μέσα σου είναι πολύ γλυκό!!!!

χρυσάνθη είπε...

Γιατί υπόσχεσαι να είσαι άλλη από αυτή που κατά βάθος θέλεις να είσαι??? Ασε τον εαυτό σου ελεύθερο , βγες και τσαλαβούτησε στα νερά της βροχής,δείξε τα συναισθήματά σου ,με αγκαλιές και φιλιά γιατί αυτό σ' ευχαριστεί και μη σε νοιάζει τι θα σκεφτουν ορισμένοι!!!Σ'όποιον αρέσουμε.....
Και που ξέρεις μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που θαυμάζουν εσένα και τον τρόπο που χειρίζεσαι εσύ τον λόγο!!!!

kyriaki kofina είπε...

εύχομαι να έρθουν κι άλλα τέτοια διαλείμματα :)

Μαζί... KaPa είπε...

ξέρω ακριβώς τι εννοείς..
Ονειρεύομαι κι εγώ τα ίδια πράγματα, να γράψω , να πετάξω, να ελευθερωθώ....καμιά φορά είναι αργά, καμιά φορά όχι!!
Εγώ σε θέλω όπως είσαι,μυστήρια, αστεία, θαρραλέα, γενναιόδωρη...όπως ακριβώς είσαι όχι όπως σε θέλω εγώ ή οι άλλοι...εγώ θέλω εσένα....

butterfly art είπε...

Εμένα μου αρεσε πολύ και η σημερινή mystickland..! Δεν ξέρεις πόσο σε καταλαβαίνω.. Αν και μάλλον είμαι λίγο παραπάνω γκρινιάρα...! Φιλάκια!

Lyriel είπε...

Γιατί να με ξενίσει? Εγώ βλέπω από τα σχόλια σου, οτι σου αρέσει να γράφεις και γράφεις πολύ καλά!!
Μου άρεσε που μοιράστηκες τις σκέψεις σου και το διάλειμμά σου μαζί μου, σαν να ήπιαμε μαζί καφεδάκι :))
Να ανοίγεσαι συχνότερα φιλενάδα μου, πως αλλιώς θα γνωριστούμε ? ε ?
Φιλάκι στο μουτράκι *

thomi είπε...

Tα πιο ομορφα πραγματα, λογια, μας βγαινουν αβιαστα απο τη ψυχη μας, η αναρτηση σου τοσο αληθινη, τοσο ξεχωριστη, τοσο..σαν εμενα ενα πραμα!
μακαρι σε ολα σου τα διαλειμματα να σκεφτεσαι και να γραφεις αναλογα πραγματα!

myStickland είπε...

Ευχαριστώ κάθε μια απο εσας, γιατί αφουγκράζεστε τις ανησυχίες μου, τους προβληματισμούς μου και τις ανάγκες μου..Ευχαριστώ που αγκαλιάσατε τη συγκεκριμένη ανάρτηση, γιατί είναι κομμάτι μου..Σας στέλνω την αγάπη μου και τα φιλιά μου!!

L. είπε...

Ωωωωω υπέροχα λόγια! Απλά κι αβίαστα.
Μ΄αρέσει κι αυτή η StickLand και την θέλω συχνότερα στο παρεάκι...
Στέλνω σβουριχτό φιλί

Ζέφη Ραφτοπούλου είπε...

Πολύ όμορφο το blog σου! Ζέφη Παίζουμε μαζί http://paizoumemazi.blogspot.com/

myStickland είπε...

Kαλώς ήρθες Ζέφη,,και εγω θαυμάζω το δικό σου ιστολόγιο!!Μοιράζεσαι υπέροχες αναρτήσεις μαζί μας!!

confusedmind είπε...

Πολλες φορές διαβάζοντας κάτι θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ....όπως αυτό τώρα! Όσο για την βροχή ένα θα σου πω....ποτέ δεν έχω επάνω μου ομπρέλα!

myStickland είπε...

Kαι εγω**)

Δημοσίευση σχολίου

 
;