Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

dedicated...;-)


Aγαπημένο μου ημερολόγιο..


Σήμερα αποφάσισα να γράψω ενα γράμμα,μιας και καμιά φορά ,τα λόγια αλλάζουν δρόμο....
...Υπόσχομαι να το γράψω μονορούφι και μετά ,χωρίς να κοιτάξω πίσω, να πατήσω post και να αρχίσει το ταξίδι του ..στην αιωνιότητα..Το φθινόπωρο, πάντα αγγίζει,ενα κομμάτι μου,που περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να κάνει την εμφάνισή του...Με μελαγχολεί...Βγάζει στην επιφάνεια..,σκέψεις,συναισθήματα..

Θα είναι ενα γράμμα, που ίσως ξαφνιάσει τον παραλήπτη του..Ισως δεν το περιμένει...Μα μέρες τώρα ,στροβιλίζεται το ''ευχαριστώ'', μέσα μου..Είναι όλα τόσο μπερδεμένα στο μυαλό μου..Κουβάρι οι σκέψεις,οι λέξεις..Πώς να αρχίσω?  Τι να πρωτοπώ??

Στις μέρες μας,το κάθετί διαφορετικό,μας ξενίζει..Πρέπει να ασχολούμαστε μόνο με μακιγιάζ,ρούχα, τον διπλανό μας,τον μικρόκοσμό μας...καλά είναι όλα αυτά,δεν λέω...αλλά δεν είναι μόνο αυτά..Που πήγε η αγάπη,η συντροφικότητα,η κατανόηση,τα φιλιά και οι αγκαλιές? Βιαζόμαστε να βάλουμε ''ταμπέλα'',σε αυτόν που χαμογελάει - μοιράζεται - στοχάζεται..περισσότερο και έχει τη τάση να βλέπει το ποτήρι πάντα μισογεμάτο...


Γιατί πρέπει άραγε ολοι να κλεινόμαστε στον εαυτό μας?Γιατί πρέπει να υπάρχει μόνο το άσπρο - μαύρο,στην καθημερινότητά μας? Χαίρομαι που αυτό το κορίτσι με πήρε απο το χέρι και μου έδειξε τί υπάρχει στην απέναντι όχθη..που μου έδωσε κίνητρο να δώσω πνοή σε άλλο ένα όνειρό μου..που με εμψυχώνει να γράφω και να σβήνω  όλα αυτά που με γεμίζουν χαρά, έμπνευση...μα και  θλίψη ..μερικές φορές,...


''Ήρεμη δύναμη'',την έχω ονομάσει..ξαφνιάζοντάς με για το μεγαλείο ψυχής που κρύβει μέσα της..Μεγαλώσαμε μαζί,μα ποτέ δεν μου δόθηκε η ευκαιρία, να της πω όλα αυτά που αισθάνομαι..Καμιά φορά είναι πιο εύκολο..να τα αραδιάζεις σε ενα κομμάτι χαρτί..Νιώθεις ασφάλεια...
Δειλιάζουμε,φοβούμενοι την απόρριψη..Σπάνια λέμε: ''σ'αγαπώ'', ''μου λείπεις'', ''σε χρειάζομαι''...
Γιατί λοιπόν, να μην γράψουμε ενα γράμμα, σ'αυτόν ή σ'αυτήν που αγαπάμε??

Και αν οι λέξεις,δεθούν κόμπος....ζωγράφισε καρδούλες.....
...θα καταλάβει...


(Ηρώ,αυτό το γράμμα, είναι δικό σου..φύλαξέ το στην καρδιά σου και να ξέρεις οτι θα είμαι πάντα δίπλα σου..χαίρομαι που μου χάρισες λίγο απο το νεανικό σου ενθουσιασμό..
ευχαριστώ που υπάρχεις!!)



7 σχόλια:

Anonymous είπε...

εγώ πάλι νομίζω πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο παίρνω αυτό το ευχαριστώ και την αγάπη σου και ανταποδίδω με καρδούλες ♥

φιλάαακια και να ξέρεις πως κ εγώ χαίρομαι που υπάρχεις :)

*Ηρώ!

myStickland είπε...

<3 :-)

thesecretofwomen.blogspot.com είπε...

polu gliko post!!!!eimai kainouria sthn parea sas kai xairomai poli pou egina follower se ena toso sweety blog!!!!!

myStickland είπε...

@ thesecretofwomen:καλώς όρισες..ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..θα τα λέμε συχνά, μέσα απο αυτές εδω τις σελίδες..καλό σ/κ!! φιλιά!!:-)

Lyriel είπε...

Πολύ γλυκό και τρυφερό, είναι ευλογία να έχεις στη ζωή σου ανθρώπους που συνταξιδεύουν κρατώντας σου απαλά το χέρι :)

Μαζί... KaPa είπε...

Με συγκίνησες...πόσο τυχερή που έχεις την Ηρώ σου, πόσο τυχερή εκείνη που σε έχει...

myStickland είπε...

@ Lyriel,Μαζί..KaPa:μέσα στην θάλασσα ανθρώπων που υπάρχει γύρω μας,πρέπει να έχουμε τα μάτια της ψυχής μας,ανοιχτά..μόνο έτσι,θα καταλάβουμε ποιός πραγματικά αξίζει,μια θέση στη καρδιά μας και τη ζωή μας!!σας φιλώ,όλες ;-)

Δημοσίευση σχολίου

 
;